Opinia na temat książki Matki i córki

Trzy zwykłe-niezwykłe podobne kobiety : Maria, Sabina i Magdalena połączone więzami rodzinnymi. Każda jest córką i każda matką, każdą skrzywdził mężczyzna. Żyją w różnych czasach, burzliwych i trudnych, każda z nich jest po traumatycznych przeżyciach, które zdeterminują ich przyszłość. Właściwie historia każdej z nich nadaje się na oddzielną powieść.

I do tego żyjąca współcześnie czwarta kobieta - Lila, która chciałaby poznać swoje korzenie, dowiedzieć się czegoś o przeszłości matki, babki, prababki, ale one uparcie milczą. Tajemnice są głęboko ukryte i nie wiadomo, czy na pewno warto je odkrywać. I Lila je prawie wszystkie odkrywa, a my wraz z nią.

Każda rodzina ma swoje sekrety, ale ich nagromadzenie w tej książce ogromne. Książka rozkręca się powoli, poznajemy bowiem wielopokoleniową rodzinę (bez żyjących mężczyzn) jakich wiele. Nuda. Przestaje być nudno, gdy na jaw wychodzą pierwsze tajemnice i nic nie jest takie, jak się początkowo wydawało. A będą się te sekrety objawiać do ostatnich stron, bo historia każdej z kobiet ma swoje zaskakujące zakończenie.

W tle jako wartość dodana migawki z Sybiru z czasów zesłań, obozu w Ravensbrucku, z czasów PRL-u oraz sympatyczny, humorystyczny motyw duchów antenatów. Świetna babska literatura z wyższej półki, z elementami poznawczymi i skłaniająca do refleksji. Czy zawsze jest tak, że kłamstwo nie popłaca? Geny, los, czy wychowanie determinują powtarzanie błędów poprzednich pokoleń? I stare jak świat pytanie… czy matka to ta, co urodziła, czy ta co wychowała? Polecam.