Opinia na temat książki Mary Shelley

Mary Shelley to matka “Frankensteina”, prekursorka powieści science-fiction i kobieta, która nie bała się żyć według swoich zasad. I to ta postać stała się inspiracją dla Anne Eekhout, która bazując na dwóch punktach biograficznych Mary Shelley snuje swoją opowieść mocno osadzoną w prozie gotyckiej, z wyraźną nutą mrocznej fantastyki i romansu. Opowieść “Mary Shelley. Narodziny Frankensteina” prowadzona jest naprzemiennie w dwóch liniach czasowych - w 1812 roku w Szkocji oraz w 1816 roku nad Jeziorem Genewskim. Ta druga jest pretekstem do tej pierwszej: w 1816 Mary podejmuje wyzwanie rzucone przez lorda Byrona do napisania powieści grozy, a żeby to uczynić w jej pamięci pojawiają się historie, których teoretycznie doświadczyła w 1812 roku. Piszę “teoretycznie”, bo fragmenty szkockie są tutaj czystym wytworem wyobraźni Eekhout - to one dają ten niepokojący, duszny klimat z początku łagodnie zacierający granice pomiędzy realnością a wytworem wyobraźni, później coraz mocniej tę granicę zaznaczające. Ta część pełna jest inspiracji z samego “Frankensteina” i mrocznych legend szkockich, pełna potworów, wróżkarzy i innych dziwnych, niepokojących stworów, które przeplatają się z emocjami bohaterki mocno osadzonymi na dojrzewaniu i fizycznych, nowych fascynacjach własnego ciała. Część z Jeziora Genewskiego jest bardziej statyczna w emocjach, a może i trudniejsza, bo sama Mary walczy wtedy i z żałobą po starcie córki, jak i zazdrością o swoją przyrodnią siostrę - oczywiście i ta opowieść jest fabularyzowana i to dosyć wyraźnie, ale w porównaniu do historii szkockiej, bliżej jej realności, która pewnie wynika z tego, że bohaterka jest już kimś innym, kobietą mocniej stąpającą po ziemi.