Opinia na temat książki Loteria

Adaptacja opowiadania Shirley Jackson w postaci powieści graficznej przez jej wnuka Milesa Hymana jest przede wszystkim historią obrazkową. Niewiele słów, brak objaśnień do niektórych scen pozwala podążać czytelnikowi na oślep ekscytującą ścieżką niewiedzy [o ile nie czytało się wcześniej oryginału]. Można skupić uwagę na rysunkach, grze światłocienia, rysach twarzy, pomimo iż postacie są zbyt podobne do siebie, momentami trudne do odróżnienia, co też nie pomaga do końca zaangażować się w prezentowaną historię.

Czy opowiadanie Jackson ma głębszy wymiar? Nie sądzę. To raczej kwestia naszego zaangażowania i odbioru prezentowanego gatunku. Jeden i drugi utwór dotyczy tego samego, jest niemiłym zaskoczeniem, grozą rozgrywającą się w miasteczkach, tradycją mająca za cel selekcję stada. Trafność tytułu. Podkreśla on jeszcze bardziej prostotę i lapidarność treści u Hymana. Bo to przecież loteria, a na kogo wypadnie, na tego bęc! Kamienie do ręki, celny zamach...