Lojalność

„Lojalność” to mimo małej ilości stron książka która jest niezwykle trudna. Jak sugeruje tytuł, książka jest przede wszystkim spojrzeniem na koncepcję lojalności w jej różnych formach ale i opowieścią o wyborach i ich konsekwencjach. Autorka pokazuje min. jak nastoletni chłopiec bierze na siebie odpowiedzialność za chronienie swoich rozwiedzionych rodziców przed sobą. Widzimy jak jedną z bohaterek musi zdecydować, czy trzymanie rodziny razem jest ważniejsze niż jej uczucia dotyczące sekretu męża. Czy przyjaźń nastolatków wystawioną na próbę lojalności jednego z nich wobec rodziców. Ta krótka historia jest niezwykle pięknie napisana, a do tego naładowana emocjami, które rozdzierają serce. Autorka nie ocenia, a pokazuje świat taki jaki jest. Książka daje do myślenia i zmusza czytelnika do zastanowienia się, ile człowiek jest w stanie znieść. Jedynym minusem jest tu jak dal mnie otwarte zakończenie. Polecam choć nie jest to lektura dla każdego

Delphine de Vigan, jak podaje wydawca, jest niezwykle popularną we Francji pisarką. Odnoszę jednak smutne wrażenie, że w Polsce nadal pozostaje niedoceniona. A szkoda – jej powieści, choć niewielkie objętościowo, powodują u czytelnika emocjonalny niepokój.

Tytułowa lojalność, choć z reguły kojarzy nam się pozytywnie, w powieści jest ukazana jako czynnik prowadzący do nieuniknionej tragedii. Są to różne rodzaje lojalności – wobec kolegi, ojca, środowiska, genów. Jedynie lojalność Hélène, choć przekracza ona granice, można odczytywać w pozytywnym sensie.

Książka podzielona jest na rozdziały napisane z perspektywy czterech głównych postaci: Hélène (nauczycielki), Cécile (matki Mathisa), Théo oraz Mathisa.
Hélène zauważa, że jej 13-letni uczeń, Théo, przychodzi do szkoły rozkojarzony i zmęczony. Ponieważ sama w młodości doświadczyła przemocy, zaczyna podejrzewać, że chłopak ma problemy w domu. Cécile zaś, nie dość, że odkrywa ciemną stronę życia swojego męża, nie jest zachwycona znajomością swojego syna z Théo.

Z każdym kolejnym rozdziałem czytelnik dowiaduje się więcej o życiu każdej z tych postaci, a także tego, dlaczego źle pojęta lojalność nie pozwala im na szukanie pomocy u innych ludzi.

Powieść jest też obrazem dysfunkcyjnej rodziny, a właściwie rodzin, w których problemy emocjonalne rodziców przenoszą się na dzieci, które z wiadomych przyczyn nie są w stanie udźwignąć ciężaru, jaki zrzucają na nich dorośli.
Wielkim plusem je...

Przychodzę dziś do was z pozycją, której ładunek emocjonalny jest odwrotnie proporcjonalny do jej objętości. "Lojalność" - ta niewielka gabarytowo książeczka przepełniona jest smutkiem tak przejmującym, że nakłada się na czytelnia cieniem, wywołując w duszy mrok. Mam wrażenie, że w tej powieści nie ma ani jednego promienia słońca, dawno już lektura nie przygnębiła mnie tak mocno.

Theo, trzynastolatek, zawieszony między domem ojca, a domem matki, która po rozwodzie zupełnie odcięła się od osoby byłego męża i która źle znosi cotygodniowe wizyty syna u ojca i ojciec, który już dawno przestał radzić sobie z życiem. Pośrodku Theo próbujący lawirować między obojgiem, nie potrafiący unieść spoczywającej na nim odpowiedzialności, uzależniony od alkoholu.

Jest i Helene, nauczycielka, która jako pierwsza zauważa, że z chłopakiem dzieje się coś złego. Niestety jej porywcza reakcja odbiera jej możliwość działania, zbudzony przez nią alarm potęgują doświadczenia Helene z dzieciństwa naznaczonego koszmarem przemocy domowej.

Mamy tu jeszcze Cecile, matkę jedynego przyjaciela Theo,Mathisa, ona też podświadomie czuje, że z nastolatkiem jest coś nie w porządku, próbuje nawet interweniować, ale to tylko krótki zryw bowiem sama mierzy się akurat z małżeńskimi problemami.

"Lojalność" de Vigan to dobrze napisana książka o prawdziwej samotności, smutku, braku dialogu, niemożności komunikacji, psychicznej niestabilności, o ucieczce od bliskich i od samego...