Litwa i Napoleon w 1812 roku

Historycy od dawna toczą spór o postawy Litwinów w epoce napoleońskiej, a pytania o to, czy Litwa stanęła na wysokości oczekiwań cesarza Francuzów w 1812 roku, wciąż wzbudzają dyskusję. Książka "Litwa i Napoleon w 1812 roku" daje podstawy do sformułowania nowych ocen w tej dyskusji. Wieloletnie poszukiwania w archiwach litewskich, rosyjskich, białoruskich, ukraińskich, francuskich oraz polskich pozwoliły dotrzeć do nieznanych wcześniej dokumentów, także takich, które całe lata traktowano jako zniszczone w 1812 roku. Na ich podstawie oraz na podstawie licznych wydawnictw źródłowych, pamiętników i obszernej literatury o wojnie 1812 roku Autor przedstawia szczegółowy opis, a na jego podstawie nową interpretację dziejów Litwy w epoce napoleońskiej. Dotyczy to zarówno sytuacji mieszkańców ziem litewskich pod zaborem rosyjskim od 1807 roku, jak i wydarzeń związanych z kampanią rosyjską Napoleona. Po raz pierwszy tak szczegółowo przedstawiono problem powołania i funkcjonowania władz Litwy w 1812 roku. Na podstawie nieznanych dotąd dokumentów zaprezentowano wysiłek wojenny Litwy, w tym formowanie wojsk litewskich i wszystkich sił nieregularnych. Wszystko to zdecydowanie zmienia wcześniejsze ustalenia w tych kwestiach. Pracę kończy opis klęski cesarza Francuzów i skutków przegranej kampanii dla Litwy, która powróciła pod rządy Aleksandra I.