Silent Service nazywają Brytyjczycy swoją marynarkę wojenną. To określenie jak żadne inne oddaje charakter Polskiej Marynarki Wojennej okresu II Rzeczypospolitej, która pod względem wierności Ojczyźnie, przywiązania do wartości ukształtowanych na przestrzeni tysiącletnich dziejów polskiej wojskowości, szeroko pojętej kultury morskiej, a także powściągliwości w zabezpieczaniu interesów własnych stanęła na poziomie flot o znacznie bogatszych tradycjach. Ta wysoka ocena wystawiona całemu środowisku marynarskiemu to niekwestionowana zasługa kadry oficerskiej Marynarki Wojennej II Rzeczypospolitej. Oficerowie wchodzący w skład załóg okrętowych, oddziałów i instytucji zabezpieczających funkcjonowanie polskiej floty wojennej stanowili wzór zachowania dla swoich podwładnych zarówno w czasie pokoju, jak i podczas wojny. Ludzie ci, w większości wprost fanatycznie przywiązani do zawodu i bezgranicznie oddani Ojczyźnie, sprawili, iż po ponadstuletniej niewoli w trudnych politycznych i ekonomicznych uwarunkowaniach okresu międzywojennego Polska w ciągu niespełna 20 lat (uroczyste objęcie przez Polskę dostępu do morza nastąpiło 10 lutego 120 roku) stała się państwem morskim, jej społeczeństwo gotowe było do najwyższych ofiar w obronie dostępu do Bałtyku. fragment Wstępu