Jest to jedna z najwnikliwszych interpretacji dzieła Gustawa Her-linga-Grudzińskiego i pierwsza gruntowna analiza jego skomplikowanych odniesień malarskich. Autorka nie ogranicza swoich zainteresowań do wąsko rozumianej recepcji dzieł sztuki, ale na plan pierwszy wysuwa zagadnienia związane z relacją słowa i obrazu oraz z widzeniem i wizualnością, pokazując jak kategorie malarskie służą Herlingowi do wyrażenia tego, co metafizyczne - w jaki sposób to, co widzialne staje się pod piórem pisarza epifanią niewidzialnego.