Opinia na temat książki Listy do Gestapo

Warszawa, wiosna 1938 roku.
Młodziutka Zuzanna wierzy, że jej życie będzie usłane różami.
Pewnego dnia zachwyca się zasłyszaną melodią graną na skrzypcach, a kilka dni później poznaje zdolnego muzyka i traci dla niego głowę.
Między nimi rodzi się uczucie, pierwsze uniesienia, pocałunki, a potem przychodzi wojna, która wszystko przekreśla.
Zuzanna zaczyna pracę na Poczcie Głównej i włącza się do podziemnej walki z okupantem. Jest odpowiedzialna za przechwytywanie anonimowych donosów pisanych przez Polaków do Gestapo.
Jeden z listów łamie jej serce.
Jaką cenę przyjdzie jej zapłacić za miłość?
"Listy do Gestapo" to książka napisana w formie listu. Główna bohaterka prowadzi nas w pierwszoplanowej narracji dzień po dniu swojego życia.
To historia pełna emocji, wzruszeń, uniesien, ale i bólu, smutku, odrzucenia i niedopowiedzeń.
Czas wojny był czasem okrutnym, nie oszczędził naszej bohaterki, która była młoda, pełna wiary, miłości, a wojna to wszystko jej odebrała. Wybory, których dokonywała przyspożyly jej ogrom bólu, a niedopowiedzenia niszczyły każdy fragment jej duszy. Mimo to miłość jest wyczuwalna z każdą stroną, z każdym jej działaniem, jej decyzjami. Odnosimy wrażenie, że to ona daje tą niezwykłą siłę naszej bohaterce.
To książka o bardzo trudnych wyborach. Miłość czy lojalność... W tamtych czasach wybór był ciężki, brak kontaktu i wyjaśnienia wielu spraw utrudniało podejmowanie właściwych decyzji.
Można pokusić się o stwierdzenie, że wiele ludzie poświęcili dla innych dostając w zamian ból i upokorzenie.
Piękna powieść skłaniająca do głębszej refleksji.