Opinia na temat książki Likwidacja getta wileńskiego

Książka Mendla Balberyszskiego (...) po raz pierwszy została opublikowana pod koniec 1946 r. w nakładzie 5 tys. egzemplarzy. Bohaterem tej poruszającej opowieści o ostatnim okresie istnienia getta wileńskiego jest nie tylko jej narrator, o którym wiadomo, że jest tożsamy z autorem - uczestnik i zarazem świadek opisywanych wydarzeń, lecz także zbiorowość, w której życiu brał on czynny udział i z której losem nierozerwalnie był związany los jego i jego najbliższych. (...) Balberyszski doskonale oddaje nastroje ludności getta, ciągły strach, nasłuchiwanie wiadomości i rozpowszechnianie się pogłosek. (...). Intersująca jest też dla czytelnika topografia getta, którą można śledzić wraz z autorem (w czasie wojny architekci wileńscy zrobili makietę getta wileńskiego, obecnie makieta po konserwacji jest udostępniona w Muzeum Żydowskim im. Gaona w Wilnie, gdzie można przybliżyć sobie miejsca opisane przez autora). Balberyszski umieszcza w tekście wiele nazw ulic i miejsc, takich jak budynek zarządu getta przy ul. Rudnickiej 6, dom przy ul. Straszuna 12, gdzie partyzanci z Grupy Jechiela dokonali zamachu na Niemców w sierpniu 1943 r., cukiernia na rogu ulic Dziśnieńskiej i Rudnickiej, brama do getta przy ul. Rudnickiej 23.

Z książki

Smutna, aczkolwiek rzetelna i potrzebna publikacja