Kukułcze jaja z Midwich

Kukułcze jaja w Midwich jest trzecią książką Johna Wyndhama, którego poprzednie pozycje jakie przeczytałem spodobały mi się. Byłem ciekawy jak wypadnie kolejna, bo oczekiwałem bardzo dobrej historii fantastycznej. Nawet była zekranizowana jako na przykład Wioska przeklętych swego czasu i wspominam film świetnie. Dlatego sięgnąłem po książkę i z chęcią zabrałem się do czytania spodziewając się ciekawej fantastycznej historii.

Książka Kukułcze jaja w Midwich jest opowieścią o miejscowości Midwich, w której zaczynają się początkowo dziać dziwne rzeczy. Mieszkańcy miasteczka jakby zapadli w sen i obszar tego działania wokół niego jest ograniczony. Jednakże ludzie z innych miast wjeżdżających do Midwich nie zdają sobie sprawy z niebezpieczeństwa. Opowieść jest prowadzona w formie dziennika z wydarzeń jakie dostajemy w czasie czytania. Przedstawienie przez opowiadającego jak wszystko działo się od początku jak coś przybyło z kosmosu do wpływu na mieszkańców w późniejszym czasie i pojawieniu się niesamowitych dzieci pośród ludzi. Nieraz w retrospekcjach jakie dostajemy widzimy kolejne wydarzenia i gęstniejący klimat z każdym rozdziałem. Spowodowane wszystko jest przez szczegółowe opisy autora co dzieje się w tym miejscu i wkradającą się w fantastykę atmosferę niepokoju. Z pozoru miasteczko jakich wiele, ale właśnie przez dziwne zdarzenia staje się obiektem szczególnym, gdzie dzieją się przedziwne i niebezpieczne sytuacje jakic...

Sama książka czyta się lekko, tylko mamy bardzo dużo faktów, przeskoków do innego miejsca i rozmów ułożonych niechronologicznie, że tylko czytając ją w ciszy na spokojnie możemy wszystko ogarnąć. Samą historię wpierw opowiada nam bohater, jak chciał dojechać do domu, a drogę zagrodzili mu straże. Będąc ogromnie ciekawym dlaczego nie może dojechać tam, gdzie chce, gdzie mieszka, odjeżdża z tego miejsca, po czym zatrzymuje się w innym, gdzie pchany ciekawością biegnie wraz z żoną zobaczyć co takiego się wydarzyło, że nie może powrócić do domu. W pewnym jednak momencie jego małżonka traci przytomność, a później on sam. I teraz przechodzimy do opowieści narratora jak opisuje nam co dzieje się w innych miejscach, jak wygląda całe miasteczko Midwich i w jaki sposób władze starają się dowiedzieć, co takiego się dzieje. Następnie dochodzi do dziwnych wydarzeń, bowiem kobiety zaczynają spodziewać się dziecka. Jest z tym sporo zamieszania, gdyż są uważane jako panie lekkich obyczajów i dochodzi do wielu niesnasków w małżeństwach. W miarę jak nie da się nic zrobić z tym ,,problemem", oczekując miłości swojego życia, zaczynają pojawiać się problemy, gdyż dzieci, które się urodziły niekoniecznie w pełni je przypominają. To zaledwie początek dramatycznych wydarzeń...
Ogólnie cała fabuła bardzo mi się podobała, tylko została trochę sztywno opisana. Każde wydarzenie ma budzić strach i niepewność tego, co przyniesie dalszy czas. Cały problem jest ujęty bardziej pod problematykę władz...

Senną osadę Midwich wielka historia omija szerokim łukiem, poza epidemiami chorób, drobnymi konfliktami czy niezbyt tajemniczymi zbrodniami, przez wieki nie dzieje się tam nic ciekawego. I pewnie byłoby tak po dziś dzień, gdyby w nocy z 26 na 27 września nie wydarzyło się nic szczególnego. W historii tej niewielkiej miejscowości data ta okazała się przełomowa. Zapisana w kalendarzach czerwonymi, ociekającymi literami, niczym tytuły

Jak niewytłumaczalnie Midwich zapada w „sen” tak szybko się z niego budzi. Ani rząd ani naukowcy nie są w stanie wyjaśnić, co przydarzyło się mieszkańcom i jakie skutki może mieć Koma, choć trzymają prasę z dala od tajemniczych zajść, jednocześnie wydają się niezbyt zainteresowani znalezieniem rozwiązania. Nikt nie podejrzewa nawet, że już wkrótce przyjdzie im się zmierzyć ze skutkami swojej niefrasobliwości, konsekwencję jednak, jak zwykle poniosą niewinni…

Gdy po dziewięciu miesiącach w miasteczku zaczynają rodzić się złotookie dzieci, których poczęcia nikt sobie nie przypomina, szybko zaczynają być nazywane kukułczymi jajami i nie sposób nie zgodzić się z tym terminem.

W Midwich w zasadzie nikt nie ma wyboru, dosłownie… wyjątko...

Ochotę na tę książkę miałam odkąd tylko dowiedziałam się o jej premierze w zeszłym roku, a to dlatego, że opis wskazywał na dziwną i straszną historię. I niestety, choć nie była to zła książka, w pełni też mnie nie usatysfakcjonowała.

Gdyby ktoś mnie zapytał co się działo w książce, przedstawiałabym początek i zakończenie, bo tylko tyle zapamiętałam. Nie wiem, czym było to spowodowane, bo słuchałam jej w skupieniu, a już po kilku dniach nie pamiętałam środka. Dzień przed napisaniem recenzji odsłuchałam fragmentów i.. znowu nic nie pamiętam (gdybym była komikiem powiedziałabym, że to pewnie przez ten blackout z końca filmu hehe - ale nie jestem). Możliwe, że było to spowodowane powolnością fabuły, bo jak na 250 stron była ona bardzo powolna i niespektakularna.

Przyznajmy wszyscy, że motywy identycznie wyglądających dzieci, w tym samym wieku, posiadających moc kontrolowania ludzi i raniących wszystkich, którzy nawet delikatnie ich czymś zirytują brzmi dobrze, nawet bardzo dobrze i przede wszystkim ma nieograniczony potencjał na wykorzystanie, ALE. Myślę, że w wczasach jej powstania (1957) była czymś nowym, nietypowym, jednak ,,apetyt rośnie w miarę jedzenia" i, co obecnie dobrze widać po kryminałach - nie ważny jest realizm, a coraz absurdalniejsze pomysły na zbrodnie, tak samo w scify/horrorach. Obecnie ta historia jest zbyt prosta.

Nawiązując do serialu (więcej będzie w kolejnym poście), sposoby krzywdzenia dorosłych przez dzieci w książce nie ...