Kto wiatr sieje...

To już czwarta część opisująca dalsze losy rodzeństwa Cathy i Chrisa, którzy są już w średnim wieku i znowu muszą stawić czoła rezydencji Foxworth Hall, w której przeszli największą tragedię swojego dzieciństwa.
W tej części narracja Cathy naprawdę mi przypadła do gustu, w poprzednich tomach miałam wrażenie, że czasem przemawia jakaś egzaltowana nastolatka, tutaj pozytywne wrażenie, bo odniosłam wrażenie, że bohaterka stała się nieco dojrzalsza. Miałam wrażenie, że jakieś ogromne fatum ciąży nad tą rodziną, z kart powieści bije też gorzka prawda, która pokazuje kto tak naprawdę kocha szczerze kiedy przytrafia się nieszczęście. Jakoś nie mogłam znieść Cindy, adoptowanej córki Cathy i Chrisa, zachowywała się jak typowa kobieta lekkich obyczajów i nawet nie dziwiłam się niechęci Barta w stosunku do niej. Kolejne przesłanie jest takie,że bogactwo nie zawsze daje poczucie szczęścia. Czy można być szczęśliwym mając ogromny dom i fortunę, ale będąc zupełnie samotnym człowiekiem? Bardzo mi się podobała kreacja bohaterów, każdy ma inny charakter, swoje wady i zalety. Nie da się przewidzieć jak zakończą się losy bohaterów, a samo zakończenie jest bardzo poruszające i zupełnie nie spodziewałam się takiego momentu. Bardzo zżyłam się z bohaterami od początku czytania sagi, śledziłam ich dzieciństwo, młodość i ciężko się z nimi rozstać. Ten tom zamyka losy rodzeństwa,jednak jest jeszcze piata część, która opisuje tragiczne losy rodziny Dollangangerów od początku. Nie każdemu książki au...

Czwarty tom serii napisanej przez Virginię Andrews przeczytałam jednym tchem. Słyszałam głosy, że książki te są nudne, że mroczne, że męczące, ale wszystko zależy od upodobań czytelniczych danego człowieka. Według mnie są świetne, czyta się je szybko. Jak już brałam tom do ręki, trudno mi go było odłożyć, bo wciąż działo się coś ciekawego, coś, co wymagało po prostu doczytania kolejnych wersów, stron, kartek... Trzyma w napięciu.
Akcja powieści rozgrywa się w odbudowanym przez Barta, młodszego syna Cathy, Foxworth Hall. Gmaszysko na pierwszy rzut oka wygląda pięknie i okazale, zachwyca gości, ale jego mieszkańców łapie w straszną pułapkę...
Bart marzy o przejęciu fortuny Foxworth'ów i przygotowuje wspaniałe przyjęcie z okazji swoich 25 urodzin. Udaje mu się namówić brata Jory'ego, znanego już tancerza, aby wystąpił dla jego gości. Niestety podczas występu wydarza się tragiczny w skutkach wypadek. Jory zostaje poważnie ranny, kiedy spadają na niego kolumny będące częścią scenografii. Jako Samson miał je powalić na ziemię, jednak ktoś zamoczył piasek, który je wypełniał, przez co stały się niebezpiecznie ciężkie. Jory wylądował w szpitalu z uszkodzonym kręgosłupem. Czy będzie mógł tańczyć? Czy jego żona Melodie weźmie pod uwagę to, że mógłby już nigdy nie zatańczyć i będzie go wspierać w trudnych chwilach? Czy Bart wreszcie znajdzie szczęście mając to, czego pragnął najbardziej?
Polecam tę część. Ja nie mogę się już doczekać ostatniej.

Jakoże nie chcę pisać opinii przy każdej powieści z tej serii, swoimi przemyśleniami podzielę się przy tej, ostatnio przeczytanej pozycji. Według mnie książki V.C.Andrews są fenomenalne: czyta je się bardzo dobrze, a historia wciąga. Jak na razie najlepsza była dla mnie część pierwsza, następne były też wyborne. Z niecierpliowścią czekam na ostatnią część. Gorąco polecam! Od tej lektury nie da się uwolnić;)

Powrót starych bohaterów, domu, w którym kiedyś na strychu ukrywano czwórkę dzieci oraz duchów tamtych czasów. W książce zbyt wiele się nie dzieje, ale ma w sobie "to coś", co nie pozwala się od niej oderwać.

Niezwykle poruszająca. Już dawno żadna książka nie wycisnęła ze mnie tylu łez.

Świetna przed zjazdem rodzinnym. Wigilia i tym podobne... :)

fajna książka : ))