Książka

Pana Łozińskiego sympatryczna, czuła i bardzo rodzinna książka o ludziach i przedmiotach. Tworzą kolaż zdarzeń i emocji, układankę, której elementy doskonale do siebie pasują, mówią wiele, a jednocześnie subtelnie nakierowują nas na skryte pod nimi smaczki i rodzinne sekrety.

Ci, którzy czytali o Stramerach, znajdą tu również linki łączące „Książkę”, autora i Tarnów.

A wracając do „Książki” - to książka też jest przedmiotem, a rozdziały w tej, o której odważyłem się napisać słów kilka, podzielone są rozdziałami-przedmiotami zupełnie zwyczajnymi. Ludzie zdają się być przerywnikami w opowieści – choć przecież to oni je (przedmioty) używali, oni nadawali rzeczom sens, a patrząc na nie i biorąc je do ręki, to ich się później przez nie wspomina (wyszło karkołomnie, przepraszam).

Nad książką krąży pytanie o to, co autor robi w życiu. Pisze – odpowiada – o rodzinie. Stał się przez to niebezpieczny – komentuje tę wstrząsającą zapowiedź jego matka. Trzeba teraz przy nim uważać na „każde słowo, każde zdanie, każdą rodzinną historię”, bo przecież niejedna rodzina chowa ciemnego humorzastego stwora w szafie, który potrafi wypełznąć w najmniej oczekiwanym momencie i przy obiedzie palnąć coś, o zgrozo, wstydliwego. A jeszcze jak się ma w domu pisarza, to klops zupełny - podsłucha, dopyta i przerobi po swojemu. Na koniec uwieczni po wsze czasy na kartkach papieru. I wyda.

I pan Łoziński bierze słowa swej matki na serio, a może nie. Może sam trochę te...

Stramer mnie zachwycił. Dawno nie wciągnęła mnie tak żadna książka. Sięgnęłam po poprzednią publikację Autora. I znów poczułam się urzeczona i zachwycona światem, do którego mnie zaprosił. Światem prostych rzeczy, przedmiotów z którymi stykamy się na co dzień. Zwykłych "gratów", które w jakiś sposób nas definiują, określają nas. Związane są z naszymi uczuciami, relacjami z ludźmi oraz historią naszą i świata. Wspominamy ludzi i... przedmioty. Telefon z długim kablem, przez który lubił prowadzić rozmowy. Fifka do papierosów, albo klucze od mieszkania.

Prostota tekstu jest jego atutem. Nie ma wielkich, górnolotnych słów. To zapis wspomnień rodzinnych, trudnych relacji, rozstań. Inspirowanych historią rodziny Autora. Losy trzech pokoleń ukazane są poprzez pryzmat przedmiotów. Zwykłych przedmiotów codziennego użytku.