To dalszy ciąg rewolucyjnego WSTĘPU DO METAKRYTYKI, drukowanego w latach sześćdziesiątych XX wieku na łamach "Współczesności". Wtedy Porębski odchodził od "krytyki poetów" do "krytyki ekspertów" i głosił "pożegnanie z krytyką". W tym tomie jeszcze raz ustawia artystyczne hierarchie, śledzi, jak nowy język próbuje opisać nową sztukę, analizuje strategie artystów wobec historii, ideologii i władzy. A także strategie krytyków. Bo krytyka to nie tylko szczególny rodzaj literacki czy działalność wystawiennicza, ale też postawa wobec twórczości.