Królowa bez Nobla

Czy ma sens czytać książkę popularną o nauce, która wydaje nam się za łatwa? Ma sens, szczególnie wtedy, gdy nam się tylko wydaje. "Królowa bez Nobla. Rozmowy o matematyce" to dla mnie taka właśnie książka. Autorzy, dwaj matematycy z UJ, to najbardziej utytułowani, żyjący popularyzatorzy matematyki w Polsce. Wcześniej napisali "Bezmiar matematycznej wyobraźni" i "Diamenty matematyki", uznane przez Polską Fundację Upowszechniania Nauki za najlepsze książki popularyzujące naukę (w ogóle, nie matematyczne!) w latach 1995-1998. To dla zaciekawienia lekturą i dla zaprezentowania autorów.

Dla zachęcenia potencjalnego czytelnika do lektury, autorzy zastosowali ciekawą formułę. Książka zbudowana jest bowiem na zasadzie kilkunastu rozmów ucznia i nauczyciela. Pierwszy zadaje pytania, wychodzi z pozycji, że nie wie, a odpowiadający daje wyczerpującą analizę problemu. Wytwarza się ciekawa wymiana myśli, naprowadzanie na istotę problemu, która w matematyce jest zasadniczą składową procesu umysłowego. Uruchamiana jest wyobraźnia, niezwykle pomocna, szczególnie nieobytym na co dzień z matematyką. Są przepiękne kolorowe rysunki, zarówno ilustracje dzieł sztuki, jak i wykresy czy tabele. Wszystko stanowi integralną część pracy. Pewnych tematów nawet nie dałoby się bez grafiki wyjaśnić. Niemal każda strona zawiera jakiś element graficzny. Wykresy, jeśli mają coś wyjaśnić, są duże (nawet na całe strony), by nikt nie czuł się zagubiony, niedoinformowany. Po prostu feeria barw w słuszn...