Pan Franciszek, polski emigrant w USA, opiekuje się kalekim kochankiem tragicznie zmarłej żony (Królowa Barbara). Amerykański lekarz, syn Polki, odbiera w swoim szpitalu zwłoki kobiety, z którą w niedawnej młodości łączyła go wielka miłość (Wyspa Marty). Dla osiemdziesięcioletniej Margarity Morozowej, wielkiej damy przedrewolucyjnej Moskwy, w 1958 r. zapala się i gaśnie obietnica wydania w druku pamiętników (Długie życie Margarity Kiriłowny). Odwiedzająca miejsca dzieciństwa emigrantka postanawia pójść w Polsce do spowiedzi, aby, jak mówi najbliższej kiedyś przyjaciółce, z czystym sumieniem zasłużyć sobie na godziwy pogrzeb (Rok miłosierdzia). W tekście autobiograficznym (Wieś Kotowskie) Joanna Clark wspomina lata dzieciństwa (1945-1949) spędzone z matką, nauczycielką w małej wsi na pograniczu Ziem Odzyskanych. Fikcyjne i autentyczne historie ludzkich losów autorka opowiada piękną polszczyzną, bez postmodernistycznej kokieterii. Przypomina o odwiecznej roli literatury: sztuki stawiania pytań o przekorną prawdę życia.