Król szczurów

"Changi było dla swoich mieszkańców więcej niż więzieniem. Changi było dla nich Genesis, miejscem, gdzie wszystko zaczyna się od nowa...."

Długo się zastanawiałam, czy w ogóle brać się za tę książkę. Nie jestem sympatykiem tego rodzaju literatury więc nie do końca byłam przekonana, czy spodoba mi się opis życia obozowego alianckich jeńców. Przyznaję, że się myliłam....

Autor w swojej książce opowiada kulisy życia obozowego w Singapurze, do którego trafił mając niespełna 18 lat. Przeżycia których tam doświadczył stały się kanwą do napisania tej arcyciekawej historii będącej próbą ukazania w niej codziennych realiów życia w obozie, w którym egzystencja więźniów została zredukowana do codziennej, prymitywnej walki o przetrwanie. Autor w sposób wręcz mistrzowski ale nie do końca jednoznaczny, kreśli psychologiczne sylwetki bohaterów jako studium ich moralności i światopoglądu dokonując przy tym analizy wszystkich uczuć przejawiających się w duszach psychicznie i fizycznie zmaltretowanych więźniów.

Polecam, bo naprawdę warto.

Ta opowieść , to jedna z tych książek które pozostawiają we mnie głęboki smutek i zadumanie na długo po ich przeczytaniu . Tak mam właśnie po książkach z '' półki '' obozowo - wojennej.'' Król szczurów '', to już klasyk , ale taki który właściwie nigdy się nie starzeje . Tak zwane obozy , czy jakkolwiek byśmy tych miejsc nie nazywali , zawsze będą takie same . Zawsze osadzonym w nich będzie przyświecał jeden naczelny ludzki i zwierzęcy zresztą też , instynkt , przetrwać za wszelką cenę . Wcale nie tak bardzo różnimy się od szczurów w sytuacjach ekstremalnych . Jest takie przysłowie '' Jeśli wejdziesz między wrony , musisz krakać jak i one '', w tej książce doskonale to widać . Nawet ludzie którzy próbowali zachować resztki tak zwanego ''człowieczeństwa '' , jak choćby właśnie Marlowe , też w końcu zaczynali krakać . Może nieco ciszej niż pozostali , ale jednak krakali , chociaż przynosiło im to wyrzuty sumienia . Książkę oczywiście polecam .

Historycznie wyższa liga, dla pasjonatów, którzy chcą wiedzieć, jak wiodło się w obozach na obrzeżach Japonii. Wymagająca postanowienia, że przyjmiemy ludzi zatrutych przez niegościnny świat, który odebrał im dom, pieniądze, a najczęściej zdrowie i moralny kompas. Wrzuceni w wir kanciarzy, co marzą o wolności, o zakończeniu wojny, gdyż sami nie wiedzą, kiedy to nastąpi - zważywszy że są ,,zamknięci'', odseparowani od świata zewnętrznego, więc nie otrzymują depeszy z węzła radiowego. Szczurzy klan próbuje jakoś przetrwać w dzikich, szalonych odstępach od rodzimej Ameryki. Jeńcy wojenni to cwaniacy, jakich mało - szukający wszelkich luk, aby uzyskać namiastkę luksusu, gdzie religijne fantazmaty zostają wystawione na próbę, a moralność została zatopiona wraz z początkiem głodu i burczącego żołądka. Próba przetrwania w niegościnnym miejscu - bez łańcuchów, ale również bez miski z pokarmem. Męska literatura przyćmiewająca udawane ,,dojrzałe'' powieści, jak ,,Fight Club'' czy nastoletnie ,,Igrzyska śmierci''. Tutaj nie ma zwrotów akcji od ,,czapy'', nikt nie przybywa na ratunek w ostatniej chwili, a człowieczeństwo nie kończy się na słowach ,,Damy radę, i przetrwamy za wszelką cenę''. To wewnętrzna wojna targająca namiętnościami, która tęskni za marzeniami oraz przywróceniem do społeczności, gdzie nie musisz udowadniać swojej wielkości. Czyste, literackie złoto bez fałszywych nut. Dobre tempo, jeszcze lepsze dialogi i jakaś świeżość, która podchodzi do reali historycznych na s...

Pomimo tego, że jestem kobietą, uwielbiam książki sensacyjne, wojenne i kryminalne. Kiedyś wpadł mi w ręce "Król Szczurów". Przeczytałam. 
Pióro fantastyczne, opisy przeżyć i obozu jenieckiego - przejmujące. Sam bohater - odwzorowany w mojej ocenie, idealnie. Czytając czułam jakbym była w środku obozu jenieckiego - to są ogromne plusy tej książki. 
Książka jest mocna.
Tak mocna, że...
No właśnie - zbyt męska, zbyt mocna i zbyt... realistyczna. 
Nie chciałabym być źle zrozumiana - nigdy nie rozdzielałam literatury na męską i kobiecą. Jednakże po lekturze "Króla Szczurów" stwierdzam, że jednak męska literatura istnieje i nie nadaje się dla kobiet. Dlatego właśnie daję prawie komplet gwiazdek i polecam każdemu mężczyźnie przez duże M.