Koszmar w Nibylandii

Helikonia to planeta należąca do układu z dwoma gwiazdami – Bataliksy i Freyra – które obiega po długiej, karkołomnej orbicie. Planetę raz spowija sroga zima, innym razem upalne lato. Niby nic nadzwyczajnego, jednak pory roku trwają na Helikonii setki lat.

I to właśnie pory roku determinują życie na Helikonii, zimą bowiem władzę dzierży cywilizacja ancipitów, a latem humanoidów. Obie rasy są do siebie nastawione wrogo i za wszelką cenę dążą do wyeliminowania przeciwnika.

Budowę, rozkwit oraz upadek helikońskich cywilizacji poprzez tysiąclecia śledzą i badają wysłannicy z odległej o około tysiąc lat świetlnych Ziemi. Przebywają oni na orbicie Helikonii, zamknięci w Ziemskiej Stacji Obserwacyjnej „Avernus”, gdyż przez tajemniczy wirus wyprawa na powierzchnię planety kończy się dla Ziemian śmiercią.

Brian W. Aldiss to jeden z najwybitniejszych pisarzy science fiction. Za swoją twórczość był wielokrotnie nagradzany. Powieści takie jak Cieplarnia, Non stop, Mroczne lata świetlne, Siwobrody weszły do kanonu dzieł SF. Jednak najsłynniejsze jego dzieło, od lat niezmiennie cieszące się największą popularnością wśród czytelników, to Trylogia Helikonii, w skład której wchodzą: Wiosna Helikonii, Lato Helikonii oraz Zima Helikonii.

Pierwsza część trylogii pt. Wiosna Helikonii otrzymała w 1982 roku nagrodę BSFA (British Science Fiction Association) dla najlepszej powieści, w 1983 roku nagrodę Johna W. Campbella dla najlepszej powieści science fiction oraz Nagrodę im. Kurda Lasswitza w 1984 roku.

Opowieść o Helikonii stawiana jest w jednym szeregu z Diuną Franka Herberta, Majipoorem Roberta Silverberga czy Hyperionem Dana Simmonsa.