Konferencja w Wannsee

Ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej, jak określano plany wyeliminowania wszystkich Żydów, przede wszystkim z europejskiej strefy wpływów niemieckich okupantów. Wszyscy zgadzali się co do ogólnej koncepcji, spór wynikał z racji różnicy zdań, skąd zacząć kierować całą akcją. Na temat konferencji, która dała podwaliny, a raczej umocniła te działania, napisano mnóstwo prac, a nawet nakręcono filmy, w których uchwycono chłodne kalkulowanie dobrze wykształconych ludzi o zamordowaniu tylu ludzi.
Niemiecki historyk Peter Longerich, autor biografii między innymi Hitlera, po przeanalizowaniu tysięcy dokumentów stworzył książkę, będącą relacją z konferencji w Wannesee.

20 stycznia 1942 roku na zaproszenie Reinharda Heydricha, szefa Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy, piętnastu mężczyzn – byli to wysokiej rangi przedstawiciele nazistowskiej służby państwowej, NSDAP i SS – spotkało się w luksusowej willi na zachodnich obrzeżach Berlina, przy Grosser Wannsee. Piękno architektury i krajobrazu dramatycznie kontrastowało z celem ich spotkania. W przejętej przez SS i służącej jako dom gościnny willi zebrano się, by obradować nad „ostatecznym rozwiązaniem kwestii żydowskiej”. Jak dokumentuje zachowany protokół, precyzyjnie ustalono, kto będzie podlegać eksterminacji oraz w jaki sposób należy tego dokonać. Piętnastu mężczyzn, spośród których dziesięciu ukończyło studia wyższe, a ośmiu miało tytuł doktorski, dyskutowało w idyllicznym otoczeniu nad projektem w zaangażowany, r...