Komu ukazał się wiatr?

Wstyd przyznać, ale nazwisko McCullers było mi do niedawna całkiem obce, na szczęście w moich rękach znalazł się wydany właśnie zbiór opowiadań tej amerykańskiej autorki - i wpadłam w te krótkie formy po uszy! Carson McCullers potrafi pisać, ba, wydaje mi się nawet, że ona jest prawdziwą mistrzynią opowiadań. Nie przesadzam.

Autorka w swoich tekstach dokonuje niezwykłej kompilacji sensów, bolączek, prawd, będących źródłem i wyznacznikiem pozornie prostego życia. Bohaterami jej opowiadań są zwykli, przeciętni ludzie zasiedlający prowincje amerykańskiego Południa lat 40-60. Łączy ich jakieś wspólne poczucie nostalgii, niedopasowania i smutku, a ten ostatni mocno rozgościł się na zegarze wybijającym rytm kolejnych dni..

McCullers spaceruje pomiędzy zwyczajnymi pokojami, kawiarniami, wchodzi na lekcję gry na fortepianie, do małomiasteczkowego kina, bądź po prostu siada na oknie i stamtąd śledzi losy mieszkańców, to leżących na łóżku, to siedzących przed kominkiem, to znowu pijących kawę w całonocnej kawiarni. Czasem spogląda naprzeciwko, zauważa wiolonczelistkę, pochyla się nad młodym Pete, który właśnie stracił coś cennego. Pochodzenie, status, kolor skóry - nie mają dla autorki znaczenia, ona obserwuje wszystkich, skrupulatnie, dokładnie i sumiennie.

Młoda pianistka, którą niepostrzeżenie opuścił talent. Niespełniony pisarz z rozczarowania popadający w szaleństwo. Chora dziewczynka, której jedyny...