Kolory życia

Pozycja “Kolory życia” Ewy Domańskiej w pierwszej kolejności zachwyciła mnie piękną, stylizowaną na romantyczną, okładką. Bardzo stonowana, nieco melancholijna grafika w połączeniu z równie ciekawym, jak i tajemniczym tytułem oczarowała mnie na tyle, że postanowiłam książkę przeczytać, niezależnie od tego, o czym jest. Zignorowałam blurb i wszelkie recenzje czy streszczenia, chcąc zrobić sobie niespodziankę, która jak wiadomo, mogła okazać się moim kolejnym literackim odkryciem, albo wręcz przeciwnie, totalnym rozczarowaniem.

“Kolory życia” to tak naprawdę autobiografia Ewy Domańskiej, która jest od urodzenia osobą niewidomą. Autorka jest dziennikarką, artystką, kompozytorką i wokalistką. Do książki dołączona została płyta CD z piosenkami twórczyni.

Na nieco ponad dziewięćdziesięciu stronach publikacji znajdziemy wiele osobistych szczegółów z życia autorki, mnóstwo wartościowych przemyśleń, a przede wszystkim wspaniale przedstawioną drogę, jaką Ewa Domańska przebyła, aby spełnić swoje marzenia.

Styl autorki jest bardzo przyjemny, lekki i prosty, ale jednocześnie przeplatany wyszukanym słownictwem, wspaniale przedstawionymi metaforami i bardzo dobrze oddanymi opisami emocji, uczuć czy po prostu głębokich, osobistych przemyśleń.

Autobiografie czyta się szybko i lekko, zupełnie tracąc poczucie czasu i rzeczywistości. Jestem oczarowana nie tylko stylem i językiem, ale również pasją, która da się wyczuć p...

,, Jeśli lubisz życie albo chcesz je polubić, to ta książka jest dla ciebie. Znajdziesz tu przemyślenia o czasie, szczęściu, miłości, domu, pustce, wdzięczności i radości".

Jest to dosyć krótka książka zawierająca płytę CD. Autorka jest osobą niewidomą i opisuje wszystko z własnej perspektywy. To osoba niezwykle czuła, ale i uparta, wierząca w dobro i szczęście.
W książce przeplatają się różne zagadnienia wraz z piosenkami. Są one rymowane i mają na celu uświadomienie nam tego, na co z pozoru nie zwracamy uwagi. Znajdziemy tu przemyślenia nad którymi warto się zastanowić. Weźmy np. czas opisany przez autorkę. Nikt go nie liczy, a przecież w naszym życiu odgrywa ważną rolę. Każdy z nas za czymś goni nieraz nawet nie spostrzegając, że zawaleni pracą zwyczajnie się starzejemy. Dopiero kiedy przyjdzie pewien etap w naszym życiu, zaczniemy zdawać sobie z niego sprawę. Wtedy zadamy sobie pytanie, czy warto było robić to wszystko tylko po to, by nagle obudzić się i stwierdzić, że zostaliśmy sami? Czy kiedykolwiek cieszyliśmy się tak naprawdę czymkolwiek? Czy dobrze wykorzystaliśmy te chwile, kiedy dane nam było stąpać po ziemi?
Niesamowite jest jak bardzo ta książka na mnie wpłynęła. Miałam ją tylko przeczytać i zrecenzować, a tymczasem wywróciła moje myśli i postrzeganie świata do góry nogami. Do tego wciąż chodzi mi po głowie. Ukazała mi świat, który wiedziałam, że istnieje, ale go nie dostrzegałam.
Tekst napisany jest bardzo prostym stylem. Roztrząsane s...