Kiss of the Highlander

Pierwszą część serii o szkockich wojownikach przeklęłam na cztery strony świata. Albo i pińć. Dlatego gdy wyszło że mam czytać czwartą… No cóż, obawy miałam ogromne :P
Nie to że nie lubię Moning. Jej serię o Mac (do czasu co prawda) wchłaniałam. Lubię jej klimat, lubię tą tajemniczość.
Ale Wojownicy? Przeca to średniowiecze po części! A jak wiadomo moja miłość do średniowiecza granic nie zna..
No ale cóż, słowo się rzekło, kobyłka u płota, czytać trzeba. I coś o książce powiedzieć takoż.

Przygodę zaczynamy w czasach średniowiecznych, gdzie w wyniku spolotu wypadków magiczni/wróżbiarsko/opiekuńczych nasz główny bohater zostaje ululany do snu. No taka nasza nowa Śpiąca Królewna.
Tylko facet se pośpi dłużej niż sto lat.

Teraźniejszość.
Gwen jedzie do Szkocji (tak tak, przecie Szkocki Wojownik ma być nie?) na wycieczkę, by uciec od realiów dnia codziennego. Z tego co zrozumiałam dziewczynie jest dokładnie wsio rawno dokąd pojedzie, byle dalej od Santa Fe. Więc Szkocja. W zasadzie się nie dziwię, też mam obiecaną, tylko mój Wojownik się ociąga z realizacją obietnicy. Ale dobra dość prywaty.

Nasza Śpiąca Królewicz może zostać zbudzony tylko za pomocą pocałunku… a nie wróć nie ta bajka. Tylko gdy krew ludzka i słońce jednocześnie padną na niego. Bohaterka jest dziewicą. Nie, nie chcecie wiedzieć co działo się w mojej głowie po skojarzeniu tych dwóch rzeczy. Krzyczałam w duchu – Nieeee Karen, nie idź tą drogą!
Nie poszła :D

...

To jest zdecydowanie mój numer jeden tej serii. Książka pochłonęła mnie do tego stopnia, ze nie wiem kiedy zarwałam noc i nawet się dosłownie za głowę złapałam. Oj straszni9e mi się podobało, szczególnie odwrócenie sytuacji z poprzednich części. Tam to faceci wszystko wiedzieli , a co drugie zdanie można było pomyśleć :Ja tarzan, Ty Jane. A tutaj tak nie było, to głównie bohaterka rządziła sytuacją, a "biedny" bohater nawet wylądował gołym tyłkiem w krzakach, tak się "bał" bohaterki. Ubaw po pachy, a zakończenie.....Sami sprawdźcie, ja polecam.