Książkę Aliny Madej zatytułowaną „Kino. Władza. Publiczność. Kinematografia polska w latach 1944 -1949" uważam za dzieło oryginalne, niezwykle cenne i interesujące, bo odsłaniające nieznane fragmenty historii polskiego filmu i kina, więcej, reinterpretujące wiele faktów o ustalonej — jakby się zdawało — wymowie. Doskonałym tego przykładem jest zwrócenie uwagi na przedwojenne „polskie korzenie" idei upaństwowienia kinematografii.
W moim przekonaniu, jest to także książka dla bardzo szerokiego grona odbiorców. Jej poznawcza atrakcyjność i naukowa ranga sprawiają, że chciałoby ją mieć wśród swoich tytułów każde liczące się wydawnictwo w Polsce. Przy wszystkich cechach bardzo poważnej publikacji naukowej rozprawa Aliny Madej zawiera też mnóstwo szczegółów i barwnych wątków obyczajowych dotyczących np. rozpowszechniania filmów, scenariuszy filmów nigdy nie zrealizowanych ...
Prof. dr hab. Małgorzata Hendrykowska