Cytaty z książki "Kątnik"

“Inne dzieci w wiosce i w szkole są bardzo podobne do dorosłych, mimo że jeszcze nie piją wódki. Krzyczą, przeklinają i też uważają Mirka za dziwadło. I za śmierdziucha.”

“Dochodzi do wniosku, że w tym świecie, do którego go wrzucono, nie ma dla niego miejsca, więc musi stworzyć sobie własny. Niewiele osób to rozumie, właściwie nikt, bo nie ma przyjaciół, ani kolegów, ani żadnej bliskiej osoby, z którą mógłby o tym pogadać.”

“Mirek ma dziewięć lat i po raz pierwszy ucieka.
Nie z domu; on po prostu ucieka, choć wie już, że nie ma dokąd, bo kraina mlekiem i miodem płynąca nie istnieje. ”

“Odium przestępcy zostaje z tobą do końca życia.”

“Kobieta długo patrzy na niego w milczeniu, on przygląda się jej i widzi, że ma oczy podobne do oczu jego matki, zanim te zmieniły się w kawałki szkła.”

“Wrzucone jakby przypadkiem w piękny, zielony las proste gmaszysko sprawia ponure i odpychające wrażenie.”

“Patrzy na czubki swoich butów i stwierdza, że są zachlapane rzadkim i żółtym jak gówno szczeniaka błotem.”

“Broniłem się. Jeden chodzi na studia, drugi ma bogatych rodziców badylarzy, trzeci tatusia w komitecie wojewódzkim, a ja jestem oprychem. Więc, jak się okazuje, to nie oni są źli, tylko ja, mimo że to tamci napadli mnie, a nie na odwrót.”