Kamogawa

Jedzenie w kilka chwil potrafi przenieść nas w czasie. Jego zapach, konsystencja oraz smak przywołują wspomnienia poprzednich posiłków. Czasami mgliste, czasami wyraźne i ważne, bo towarzyszą mu istotne wydarzenia czy emocje. Tym tropem poszedł Hisashi Kashiwai i stworzył powieść o niepozornej restauracji, w której można skorzystać z niestandardowych usług detektywistycznych. Wystarczy opowiedzieć wszystko, co pamiętamy, a emerytowany policjant, aktualny szef kuchni, Nagara zajmie się odszukaniem smaku, za jakim tęsknimy.

„Kamogawa. Tropiciele smaków“ to kolejny tekst na kanwie podróży w czasie (jak „Zanim wystygnie kawa" czy „Fotograf utraconych wspomnień“ od tego samego wydawnictwa), ale tym razem osadzony w świecie realnym, bez nadprzyrodzonego aspektu. Jest w nim jednak znacznie mniej wchodzenia do głowy bohaterów, wzruszenia są subtelne, a opisy oszczędne. Wychodzi z tego powieść przyjemna, ale nie poruszająca serca. Taka co to sprawia, że odkładamy ją głodni i spragnieni eksperymentowania z kuchnią. Próbowania odtworzenia smaków dzieciństwa.

Powieść Hisashi czyta się podobnie jak felietony z „Wspomnienia podniebienia“ (od wydawnictwa Yumeka), choć te posiadają dodatkowo atrakcyjny aspekt kulturowo-historyczny, kiedy „Kamogawa. Tropiciele smaków“ między skupieniem na kolejnych potrawach ma niewinną fabułę. A jednak podoba mi się zestawienie tych książek obok siebie. Bo każda skupia się całkowicie na jedzeniu (głównie japońskim), choć robi to w zupe...

Nagare Kamogawa, emerytowany policjant prowadzi wraz z córką Koishi małą restaurację na przedmieściach Kioto. Można przyjść do nich zjeść i zdać się na propozycję kucharza albo można poprosić właścicieli o pomoc w wytropieniu smaku z przeszłości.

Uwaga! Tej książki nie czytajcie z pustym żołądkiem, bo całą ją zaślinicie!

“Kamogawa. Tropiciele smaków” to sześć opowiadań o poszukiwaniu utraconych smaków i ukochanych potraw z przeszłości. To książka nie tylko o jedzeniu, ale i o chęci powrotu, chociaż na chwilę do szczęśliwych chwil, do ulubionych dań, a tym samym osób i miejsc, z którymi nierozerwalnie wiążą się kulinarne wspomnienia.

Każde z opowiadań opiera się na podobnej koncepcji, ale każde z nich przywołuje inne wspomnienia i inny smak. To nostalgiczne historie o chęci znalezienia się w miejscach, do których już nie można powrócić i o osobach, z którymi już nigdy nie będzie dane się spotkać.

Cudowna książka, pełna sentymentalnych podróży i aromatycznych potraw, utrzymana w enigmatycznej atmosferze japońskiej literatury. Polecam! Historie w niej zawarte pożrecie za jednym razem.