Opinia na temat książki Kairos

Po raz kolejny Maciej Siembieda powieścią „Kairos” udowadnia, że mistrz powieści sensacyjno-historycznej jest tylko jeden. Chce się zakrzyknąć, Mistrzu, przy najbliższej okazji i pobytu w Poznaniu zapraszam na szklaneczkę Metaxy. Osią powieści są losy dwóch kuzynów, których w sumie, a raczej ich ojców poróżniła polityka. Poróżniła na śmierć i życie, w zasadzie. Także przyglądamy się losom Waltera i Bernarda z rodu Pyków na tle barwnej historii Śląska, Lwowa czy Grecji, ba nawet powojennej Polski. Chociaż szczególne miejsce w powieści zajmuje Śląsk. Ogrom twórczej pracy włożył autor znakomicie oddając ducha minionych czasów z niesprawiedliwym podziałem historycznym mieszkańców Śląska w szczególności. Spotkamy tu gen. dyw. Sylwestra Kaliskiego, który był nie tylko w PZPR ale też był inicjatorem polskich badań nad mikrosyntezą termojądrową za pomocą lasera. Tak, tak, mieliśmy takiego naukowca, który jak to zwykle bywa zmarł śmiercią tragiczną chociaż bardziej na miejscu byłoby określenie śmiercią tajemniczą, czemu dała też wyraz między innymi późniejsza wypowiedź Piotra Jaroszewicza. Tyle teorii spiskowych. Z powieści dowiemy się także jakie to mocarstwo z Polski chciał uczynić Edward Gierek. Warto pogłębić wiedzę o Salomonie Morelu, czytelnik się zdziwi jego losem chociaż patrząc z dzisiejszej perspektywy to chyba już nie bardzo. Ot, po prostu Pan Maciej w swoim mistrzowskim stylu zafundował czytelnikowi spotkanie z niezliczoną liczbą arcyciekawych ludzi z ich osobistymi tragediami na tle niezbyt szczęśliwej historii Polski, Śląska i krwawej, greckiej wojny domowej, chyba już trochę zapomnianej.