Opinia na temat książki Jesień zapomnianych

Trylogia o Krystynie Wojciechowskiej napisana przez Annę Kańtoch od tyłu, za mną. Przeczytałam tom trzeci, w którym późniejsza pani policjantka z dochodzeniówki, obecnie, jest ledwie studentką prawa i dość nie specjalnie dogaduje się z rodzicami. Zresztą i prawo studiuje tak sobie, bez zbytniego przekonania, że właśnie prawnikiem chce zostać.

Jest rok 1966, październik i Krysia właśnie bierze udział w pogrzebie kolegi swojego zaginionego brata, Romka. Tak ten tom się zaczyna. Potem Krysia zostaje "wciągnięta" w dziwne amatorskie śledztwo prowadzone przez dziennikarza, wcale nie śledczego. Dziwna seria samobójstw młodych chłopców, bardzo młodą studentkę prawa ciekawi, zwłaszcza że domniemani samobójcy wieszają się w dziwny sposób...

Mnie też to śledztwo bardzo zaciekawiło. Intryga kryminalna jest naprawdę zajmująca i nieźle pogmatwana. Z tego, ostatniego zresztą tomu, dowiedziałam się też, mniej więcej w przybliżeniu co mogło się stać z Romkiem. Natomiast sprawa ginących w pierwszym tomie psów nadal nie została wyjaśniona.

Jednak i tak, moim skromnym zdaniem, kryminały tej autorki są zdecydowanie lepsze niż jej opowiadania z pogranicza magii, czy fantasy. "Diabeł na wieży", zupełnie mi nie podszedł. Tak więc, jeśli Anna Kańtoch, to tylko historie kryminalne. Mimo że to tom najsłabszy z całej trylogii.