Jak przeżyć w fantastycznonaukowym wszechświecie

Wydanie tej książki w serii książek SF wydawnictwa Prószyński muszę zaklasyfikować jako oszustwo wydawnicze. Zdaję sobie sprawę, że teksty okładkowe (możecie je również przeczytać powyżej jako opis książki w lubimyczytac) zawierają wyłącznie masy elektryzującego reklamowego szajsu, ale Prószyński w tym przypadku posunął się zdecydowanie za daleko, opisując zawartość okładek jako przygodowe SF wykorzystujące ograny motyw podróży w czasie podczas gdy w środku dostajemy nostalgiczno-psychiatryczną opowieść o trudnym dzieciństwie i chęci naprawy błędów z przeszłości. Cała scenografia SF pełni w tej powieści rolę czysto dekoracyjną i nawet jeśli doszukamy się w niej oryginalnego podejścia do oklepanych schematów podróży w czasie to ten aspekt fabuły autora właściwie w ogóle nie interesuje. Nie byłoby katastrofą gdyby w takiej scenografii SF pojawiało się cokolwiek ciekawego oprócz wspomnieniowych obrazków z dzieciństwa autora/bohatera, spędzanego z przepracowującym się ojcem i niezrównoważoną emocjonalnie matką. Te wspomnienia i rozliczenia z przeszłością wypełniają większość książki, a sama podróż w czasie stanowi tu jedynie środek do nawiązania powtórnego kontaktu z rodziną. Autorowi dzieciństwo najwyraźniej nie udało się zbytnio, a czytelnicy mają po prostu pecha, że wybrał taką formę rozliczania się z własną przeszłością zamiast spędzać czas na kozetce u psychoanalityka. Poza głównym wątkiem wspomnieniowym reszta powieści to bełkot mieszający fizykę kwantową z przestrzenią nar...

Na początku trochę mi przypominała książkę "Autostopem przez galaktykę" Douglasa Adamsa, ale "Jak przeżyć..." pomimo fajnego poczucia humoru, nie jest chyba tak lekkim czytadłem pod względem emocjonalnym, podróże w czasie zdają się tu być pewną metaforą, za pomocą której autor stara się wejść głębiej, powiedzieć coś pięknego i mądrego o życiu i o nas samych... Bardzo mi się podobała, wspaniale napisana i oryginalna.

Zainteresowanych ostrzegam: jest to bardziej powieść obyczajowa w realiach sci-fi niż prawdziwa powieść science-fiction. Lektura mnie strasznie wymęczyła, nie gustuję w takim pseudo-emocjonalnych historiach, a fantastykę naukową uwielbiam. Niestety, ta pozycja bardzo nie trafiła w mój gust.

Dawno nie czytałam takiej powieści. Świetna, pokręcona, inteligentna, a jednocześnie osobista... A miała być zwykła historia fantastyczna!