Jak lepiej myśleć. Dla analizujących bez końca i wysoko wrażliwych

Po przeczytaniu wcześniejszej książki tej autorki , Jak lepiej myśleć” ,byłam bardzo zaintrygowana, co może skrywać kolejne przedstawione przez nią zagadnienie. Jako, iż zdałam sobie sprawę, że zaliczam się do grona osób, które dotyka problem analizowania wszystkiego, byłam ciekawa jak można stopniowo rozwiązywać ten problem. Jeśli mam być szczera, na początku książki autorka niezbyt odnosi się do tematu przedstawionego w tytule. Głównym wątkiem w pierwszych częściach książki jest kwestia cywilizacji i autyzmu. Są to bardzo ciekawe zagadnienia, lecz przez to, że są skierowane “do mnie”, ponieważ autorka używa zwrotów bezpośrednio do czytelnika, trudno mi było się przedrzeć przez te rozdziały, ponieważ problem mnie nie dotyczył. Wielkim zaskoczeniem za to była druga część książki, gdzie wreszcie autorka przeszła do konkretów i zaczęła tłumaczyć rady, które uważam, że naprawdę się przydadzą. Najlepiej opisaną kwestią jest życie miłosne, gdzie autorka nie dość, że bardzo dobrze tłumaczy problemy osób nadwrażliwych w związku, to również daje propozycje jak zmienić swoje myślenie, i jak podchodzić do takich spraw. Podsumowując ,polecam ponieważ końcówka zrekompensowała całość.

Utwór na tyle mnie wciągnął, że przeczytałam go zaledwie w kilka dni.
Autorka ciekawie zaczyna, zwracając się do osób, które napisały do niej listy.
Narrator zwraca się bezpośrednio do czytelnika. Lubię to, mimo że miejscami jednak irytuje.
Jeżeli chodzi o merytorykę, z początku odczuwam, że tematy stricte psychologiczne nie są przedmiotem pracy autorki. Byłam poirytowana przy czytaniu niektórych fragmentów.

W połowie książki łatwo się odczuwa, co jest ulubionym tematem Christel. W tych fragmentach uwydatnia się profesjonalizm i znajomość tematu.

Polecam osobom, które znają poprzednią część. Bez tego, tak jak sama autorka uważa, treść ów książki może być mało zrozumiana. I tak jak ona polecam, aby czytać ją od samego początku do końca (czytanie pojedynczych fragmentów może być niejasna dla czytelnika).

Książka nie przypadła mi do gustu, irytujące jest to, że tak często wraca ona do poprzedniej części. Nie dowiedziałam się z niej praktycznie nic nowego, nic ciekawego. Wkurzało mnie to, że autorka zwraca się w sposób bezpośredni do mnie, lepiej by to brzmiało, jeśli zwracałaby się do grupy ludzi. W ten sposób pokazywała, że możliwe, że tylko ja na świecie taka jestem. Kupiłam ją poprzez zachęty z internetu, lecz jest to jeden z gorszych zakupów, jakich dokonałam.