Imperium złota

Są takie historie, które trzeba koniecznie przeczytać i taką też jest "Imperium złota" i wielki powrót do Dewabadu.
Banu Maniże i Darajawahusz po brutalnym podboju, w którym miasto zostało pozbawione magii próbują naprawić rozpadający się sojusz i uspokoić mieszkańców.
W tym samym czasie po ucieczce Ali i Nahri są w bezpiecznym Kairze, jednak kłębiące się w głowach myśli doprowadzają do wielu decyzji..

Jedna z lepszych serii fantasy, która mnie zachwyciła. Już od pierwszego tomu skradła moje serce, a wyczekując finału tej historii jednocześnie odczuwałam niedosyt, ale i niepokój, że wszystko musi się skończyć..
Nie ma tutaj żadnej strony, która spowodowałaby uczucie znużenia. Każda rozmowa i opis były dla mnie ucztą czytelniczą, a emocje jakimi obdarzyłam bohaterów skutkowały zamierzonym efektem, jaki chciała wywołać autorka na czytelniku.
W dalszym ciągu fabuła jest prowadzona na wysokim poziomie, magiczny i osobliwy klimat Bliskiego Wschodu barwił treść, a wszystko toczyło się we własnym wyważonym tempie.
Jestem oczarowana językiem jakim operuje Chakraborty, pomysłem jaki utworzył się w jej głowie, ale przede wszystkim wykonaniem i cudownym tłumaczeniem, które pozwoliło nam wniknąć do tego magicznego i cudownego świata fantasy. Gorąco polecam całą serię, jest obowiązkowym dodatkiem na półce miłośników fantasy.

"Skąpany w świetle gwiazd Dewabad wyglądał pięknie. Ostre, oszałamiające wieże i minarety oraz kopuły i piramidy przypominały z tej wysokości sterte inkrustowanych klejnotami zabawek. Za skrawkiem białej plaży migotało jezioro, po którym fale rozchodziły się w kierunku czarnych gór".

Rozstanie z trylogią Dewabad S.A. Chakraborty nie było łatwe. Dawno żadna historia nie była tak piękna, a zarazem bolesna, wciągająca, a jednocześnie płynąca spokojnie niczym rzeka.

"Imperium złota" znakomitą klamrą wieńczy serię, do której z pewnością kiedyś wrócę. I choć była to najdłuższa część, czytało mi się ją najlepiej. Drżałam na myśl, co czeka moich kochanych bohaterów. Z niecierpliwością czekałam, czy wykonają pewne ruchy, przed którymi się wzbraniali...

Gdy cały świat obraca się w perzynę, wrogowie się mnożą, a intrygi zacieśniają swą sieć, nie sposób nie śledzić poczynań postaci z zapartym tchem. Bohaterów, nieidealnych, z przywarami i słabostkami, pełnych pasji, niezmordowanych, tak świetnie poprowadzonych i wykreowanych. Których tak mocno pokochałam i z którymi tak się zżyłam!

Choć serce się krajało nie raz, wszystko zostało poprowadzone tak, jak miało być. Każdy wątek został domknięty. Każda postać odegrała swoją rolę. Każdy dostał to, na co zasłużył.

Czy wszystko się udało? Czy każdy zmierza teraz tą drogą, do której dążył? Czy dobro zwyciężyło?
Jeśli nie znacie odpowiedzi na te pytania to znaczy, że ominął Was kawał dobrej opo...

"–Ogień… czy… woda? – po­wtó­rzy­ła, tak jakby mó­wi­ła do tę­pe­go dzie­cia­ka. – Co ci le­piej służy?
Za­ci­snął po­wie­ki, pró­bu­jąc zi­gno­ro­wać pul­so­wa­nie, które ode­zwa­ło się ze zdwo­jo­ną siłą.
–Ogień – za­skrze­czał. – Ale to nie ma zna­cze­nia. Po­strze­li­li mnie ja­kimś że­la­znym po­ci­skiem…
–Kulą zpi­sto­le­tu. Dajże spo­kój, je­stem od cie­bie oty­siąc lat star­sza, ana­dą­żam za współ­cze­snym słow­nic­twem.
Zgrzyt­nął zę­ba­mi.
–Ta kula nadal tkwi wmoim ra­mie­niu, osła­bia­jąc moją ma­gicz­ną noc ipo­wstrzy­mu­jąc mnie przed zmia­ną formy.
Ko­bie­ta spoj­rza­ła na niego.
–Czy gdy­bym wy­ję­ła ci ją zra­mie­nia, mógł­byś uciec?
Dara po­pa­trzył na nią, wstrzą­śnię­ty.
–Po­mo­gła­byś mi?
–To za­le­ży. Za­bi­łeś ich?
–Mu­sisz mi po­wie­dzieć, kogo kon­kret­nie.
Spoj­rza­ła na niego twar­do."
Prawie 2000 stron niezwykłej książkowej przygody dobiegło końca i z ręką na sercu stwierdzam, że lepszego zakończenia nie mogłam sobie wymarzyć. Teraz z całą odpowiedzialnością mogę napisać, że to była epicka seria.
Dopracowany do perfekcji świat fantasy, niespodziewane zwroty akcji, magia, charakterni bohaterowie oraz egzotyczny klimat Bliskiego Wschodu. To wszystko razem sprawiło, że ta historia, bez większych problemów podbiła moje czytelnicze serce.
"Imperium złota" to idealne dopełnienie serii Dewabad, w której wszystkie wątki zostały domknięte, w bardziej niż satysfakcjonujący sposób, ale i tak naj...

Cała trylogia pasowała mi do letniego/wakacyjnego klimatu i była przyjemną, lekką rozrywką. W końcu trafiłam historię o dżinach, którą dobrze się czytało.
Wszystkie trzy części zgrabnie łączą akcję, rozgrywki polityczne i wątki romantyczne. Świat jest spójny i dobrze skonstruowany, osadzony w ciekawym orientalnym klimacie.
Podobał mi się rozwój Nahri na przestrzeni tomów. Powolnie budowane więzi, próba życia na własnych zasadach w obcym świecie a w konsekwencji walka z uprzedzeniami i nietolerancją. Przeszła długą drogę od bycia małą, niepozorną złodziejką, która nie czuje się częścią żadnej społeczności, do świadomej pewnej siebie młodej kobiety, która walczy nie tylko o siebie, ale o lepsze jutro dla swojego ludu.

„Nikt nie będzie mnie nazywał gorszą ani niższą istotą. Nie pozwolę, by ktokolwiek obrażał w ten sposób mój lud.”