Idealny czas na smuteczek

Chizu stawia pierwsze kroki w świecie dorosłości. Wyprowadza się z domu, znajduje kolejne prace, wchodzi w relacje romantyczne... Wszystko to sprawia, że młoda kobieta balansuje między przygnębieniem a radością, strachem a pewnością, poczuciem beznadziei a znajdywaniem kolejnych celów. Nowe możliwości są czymś, co napędza, a jednocześnie wyprowadza z równowagi. Ludzie odchodzą, co budzi jej ogromny strach. Nie może powstrzymać się od mniejszych czy większych uszczypliwości, by podnieś swoje poczucie wartości. Ciągle komuś coś zabiera, by zatrzymać wspomnienie o nim, by zatrzymać dany moment.

Pani Ginko jest już staruszką i swoją ugodowością oraz opanowaniem stanowi kontrast dla Chizu. Cieszy się drobnymi przyjemnościami, ma hobby, utrzymuje zdrową relację z przyjacielem, jest wszystkim tym, czego główna bohaterka pragnie, więc ich relacja jest czymś między niegroźną zawiścią a przyjaźnią pomimo ogromnej różnicy wieku.

Pory roku się zmieniają, a wraz z nimi robią to kobiety. Wpływają na siebie nawzajem, nieustannie czegoś się od siebie uczą. Jest w tym „krzyk duszy“, ale i dobre momenty. Mimo tego zamiast wspomnianego w opisie humoru więcej dostrzegam w powieści przekąsu. Ciepło relacji ma w sobie zawiść, radość z codzienności gorycz. Jest to jednak portret pokoleń, portret niejednoznacznych relacji, czyli powieść łatwa w odbiorze i w odczuwaniu. Wiem, że mówi się o jej elementach potencjalnie symbolicznych i o wielowymiarowości, ale dla mnie nie wyróżni...

Dwudziestoletnia Chizu przeprowadza się do Tokio. Dziewczyna ma dość ciągłego życia pod dyktando swojej matki. W stolicy Japonii wynajmuje pokój w niewielkim domu należącym do ponad siedemdziesięcioletniej pani Ginko. Chizu nie potrafi spojrzeć łaskawym okiem na seniorkę, bywa dla niej złośliwa, udziela jej sarkastycznych odpowiedzi, a w jej głowie cały czas krążą myśli o tym, ile jeszcze życia zostało Ginko. Tymczasem seniorka żyje pełnią życia i nie liczy czasu, jaki mógłby jej pozostać.

“Idealny czas na smuteczek” to dziwna książka. Nie piszę tego w negatywnym sensie, bardziej w kontekście interpretacyjnym. Nie jest to typowy azjatycki comfot book, który przytulasz do serca, przy którego czytaniu uśmiechasz się lub czerpiesz z niego same mądrości. To książka, której refleksje wyciągniesz na długo po skończeniu lektury, ale może się zdarzyć tak, że ich nie odnajdziesz i zostanie ona dla Ciebie powieścią o nietypowej relacji seniorki z dziewczyną, przed którą życie stoi otworem, a która absolutnie tego nie dostrzega.

A bezsprzecznie motyw relacji międzypokoleniowy jest tu bardzo silny i właściwie nim stoi ta powieść. Chizu to oschła, samolubna, nieumiejąca cieszyć się drobnymi rzeczami dziewczyna, która żyje tak, jak w jej oczach powinna żyć pani Ginko. Smutno, nostalgicznie, z pesymistycznym zacięciem. Seniorka nie jest dla niej osobą, która kiedyś też była młoda i za którą stoją radości, straty, doświadczenia. Ginko ...

Smutas czy dusza towarzystwa? 🙂

Kiedy jestem sama, co bardzo lubię, lubię byś trochę smutasem, lubię popłakać, powspominać, ale na zewnątrz staram się obdarzać innych uśmiechem. Bo sama powiedz, przecież to takie miłe, kiedy idziesz ulicą i mijasz ludzi, od których aż bije radość. Oczywiście każdy ma swoje bolączki, ale coś jest magnetyzującego i zarażającego w śmiechu. 🙂

Dwudziestoletnia Chizu nie ma marzeń, planów, a jej aura jest szara i ponura. Kroczy przez życie pełna niepokoju, negatywnych odczuć, marazmu, nie potrafi dostrzec piękna świata… co przekłada się na relacje z innymi.

Chciałam stanąć przed nią, wstrząsnąć i powiedzieć, że warto dawać od siebie dobro, bo ono wraca. Nie można tylko oczekiwać lepszego jutra mając podejście pełne smutku i niepewności. Raniąc innych ludzi, tak naprawdę ranisz też siebie. Bycie wrednym nie jest dobrą postawą. Nie przyniesie spokoju ducha i upragnionej radości. Spójrz na Panią Ginko…. bierz z niej przykład, a nie marudź na wszystko dookoła. To starsza kobieta, a jej dusza jest tak pełna wigoru i entuzjazmu, w przeciwieństwie do Twojej. Otwórz się na innych, na świat, na nowe doświadczenia, doznania, zauważ w drobnych elementach piękno. To pomaga… Tak wiele pożegnań za Tobą, spraw, aby teraz każdy dzień obfitował w powitania. Może ich być wiele, różnego rodzaju, ale musisz się otworzyć, musisz chcieć coś zmienić, po prostu żyj pełnią życia.

Czytelnik wędruje razem z Chizo przez cztery pory rok...