Idea solidarności w kontekstach filozoficzno-historycznych

Fenomen projektowania rzeczywistości społecznej, zarówno w wymiarze działań jednostkowych, jak i w aspekcie zbiorowej kooperacji, odsłania się na poziomie naszego życia codziennego jedynie w ograniczonej formie. Dopiero w nauce i filozofii staje się on przedmiotem świadomej refleksji krytycznej, której początek wyznaczony zostaje najczęściej przez zakwestionowanie dotychczas obowiązujących wykładni ładu ogólnego i przedstawienie propozycji nowych rozwiązań w tym zakresie. Prezentowana próba rekonstrukcji filozoficzno--historycznych kontekstów idei solidarności, ukazując między innymi przyczyny niepowodzeń niektórych jej praktycznych zastosowań oraz związki semantyczne z pokrewnymi ideami, takimi jak: wolność, braterstwo, równość, pragnie choćby w ograniczonej skali określić ramowe warunki realizacji projektu rzeczywistości społecznej opartej na zasadzie solidarności. Czy taki projekt zostanie kiedykolwiek zrealizowany, tego autorzy książki nie rozstrzygają, są natomiast przekonani, że pierwszym krokiem do podjęcia merytorycznej dyskusji w tej kwestii może być odpowiedź na kilka podstawowych pytań: Co to jest solidarność? Jakie były jej historyczne źródła i formy? W jakim stopniu polska idea solidarności urzeczywistniała ideał solidarnych działań? Zebrane w niniejszym tomie artykuły, dzięki zaproponowanym w nich odpowiedziom, można potraktować jako rodzaj szkicowego wprowadzenia w problematykę filozoficznej teorii solidarności.