Historia trucizny

Oceniam za wartości poznawcze :-)
Czasami czytając książkę w głowie układam sobie przyszłą opinię, aby nie zapomnieć notuję, tak było i tym razem. Niestety na nic mi to przyszło, gdyż po przeczytaniu całości jest ona inna niż na początku :-p
Historia opisana jest tu wybiórczo, ale ze szczegółami. Wiele informacji znanych, ale też i zaskoczenie. Mały sporysz na zbożu przyczynił się do zgonu tysięcy ludzi. Dla mnie ciekawe były losy cesarzy rzymskich, Borgiów, Tudorów, Burbonów, gdzie stylem pozbycia się: męża, żony, kochanki, kochanka, przeciwnika politycznego, czy czarownicy była trucizna. Z tych odmętów wyłania się przerażająca wizja jak łatwo trucizną zabić człowieka. Mamy arszenik, tojad, cykutę, belladonnę, mandragorę, opium, rtęć, tal, polon - cały zestaw. Nie jestem biologiem czy chemikiem więc trudno mi ocenić część merytoryczną ilustrującą zagadnienia produkcji czy zbierania i dostępu do trucizn. Mamy też nawiązania do literatury, poezji, gdzie trucizna odgrywa wielką rolę. Dużo informacji, podejrzewam, że wiele pominiętych, praca wymaga wielu uzupełnień, mimo to ciekawa.
Przeczytałam całość, jeśli ktoś chce przy okazji kogoś zabić, albo samemu ochronić się przed truciznami niech przeczyta, rosną wszędzie. Reszta niech czyta na własną odpowiedzialność.