Opinia na temat książki O krasnoludkach i o sierotce Marysi

Przypuszczam, że gdyby nie katowanie nudnymi lekturami w szkole, to zapewne bardziej bym lubiła czytanie książek już będąc dzieckiem. Choć ja i tak z tego co pamiętam uciekałam w szkolnej bibliotece do bajek Disneya i komiksów Tytusa Romka i A'tomka. Nudne lektury to był przykry obowiązek. Sama wybierałam sobie o niebo lepsze rzeczy do czytania :D

Ja na szczęście miałam w domu dużo świetnych książek.

Ja też, choć wtedy to głównie bajki - ale w szkole katowali tym badziewiem oraz (w nieco późniejszym okresie) "Antkami" i "Janko Muzykantami", a sporo książek (bajek, bo mam na myśli wczesne dzieciństwo), których nie miałam w domu, wyszukiwałam w bibliotece szkolnej.

Nie lubiłam bajek, lubiłam Makuszyńskiego, Twaina, Doktora Dolittla. Lubiłam książki o zwierzętach. Natomiast katowano mnie jakiś "Człowiekiem, który kulom się nie kłaniał" i innym komunistycznym badziewiem.

Dokładnie. Ja też lubiłam Makuszyńskiego. Szkoła już w młodym wieku potrafi odstraszyć człowieka od książek :(
Ja zawsze wolałam wszystko, tylko nie to, co mi dyktuje nauczyciel na j.polski. Bez sensu, żeby ktoś narzucał z góry to, co ma młody człowiek czytać... To tak, jakbym teraz zmuszała się do czytania czegoś, kto mi ktoś narzucił, stanął z batem i groził, że mam przeczytać, a ja nie miałabym innego wyboru...

Wprawdzie teraz udzielam się w Klubie Książki, gdzie narzuca nam się co będziemy czytać (książka na dany miesiąc) ale spośród proponowanych i tak czytam to, co chcę, a jak nie chcę to nie czytam ;)

Ja grzecznie czytałam lektury, ale i tak miałam czas na swoje książki. Teraz to tylko ja sobie narzucam lektury.