Hanum. Droga do ocalenia

Bardzo spodobał mi się styl autorki i muszę podkreślić to właśnie na początku. Momentami był nieco poetycki, jakby przenosił nas w czasie swoimi opisami. Cudowne porównania, które przywoływały na myśl moje dzieciństwo. Cechuje ją niesamowita spostrzegawczość do rzeczy błahych, ale tak naprawdę dla nas ważnych. Zanim cokolwiek się tutaj wydarzy, poprzez emocje zawarte w opisach wnioskujemy, co może nas dalej spotkać w sferze uczuciowej.

,,Nadzieja zatrzepotała w sercu jak motyl ze złamanym skrzydłem pragnący odlecieć".

Porównania są użyte prawidłowo i bardzo konkretnie. Zawsze widać w nich siłę z jaką przyjdzie się spotkać naszej bohaterce. Momentami czułam niebywałe wzruszenie. Przychodziło szybko niczym błyskawica nie wiadomo skąd i dlaczego. Ta książka to naprawdę tajfun zmiennych emocji. Zupełnie nie wiemy czego możemy się spodziewać, ale odczuwamy to nadmiernie.

Pozycję porównałabym do najpiękniejszego motyla. Jest krótka, tak jak i on żyje niedługo i jest naprawdę niepowtarzalna. Nie znajdziemy dwóch identycznych motyli, tak jak historii w niej zawartej.
Bardzo mi się spodobała.
Niezwykły ród Hanum był nader mądrym i jednocześnie niejasnym pokoleniem. Odznaczali się wieloma rzeczami, aczkolwiek najbardziej rzucały się w oczy ich oczy. Dwukolorowe tęczówki w które patrzyło się z otępieniem. Anna uratowała jedno dziecko z ich rodu i praktycznie przypłaciła to życiem. Jej sumienie wygrało, ale nawet nie miała pojęcia na co się pisze. ...

„Hanum. Droga do ocalenia” to książka zdecydowanie się wyróżniająca i to w pozytywnym znaczeniu tego słowa. Zacznijmy od tego, że jest to debiut autorki co da się wyczuć, ale naprawdę kompletnie mi to nie przeszkadzało. Pani Karolina ma bardzo lekkie pióro i niesamowitą wyobraźnie co przy pisaniu książek z gatunku fantastyki plusuje podwójnie. Ani przez moment nie odczułam znużenia czy jakiegokolwiek niezadowolenia z lektury.

Sama fabuła jest niezwykle interesująca. Autorka poruszyła naprawdę bardzo, ale to bardzo ważny temat. Środowisko naturalne, zagrożenia dla naszego ekosystemu to tematy pomijane w książkach ewentualnie traktowane po macoszemu. Matka Natura traci cierpliwość do (nazwijmy rzecz po imieniu) głupich ludzi i skazuje ich na zagładę. Życie na planecie, które zna każdy z nas znika, a ludzie zostają zamknięci w obozowiskach, które kontroluje nowy gatunek istot zwany Hanum. Potrafią oni żyć w pełnej symbiozie z naturą i władać żywiołami. Nie szkodzą naszej planecie, a o nią dbają. Bohaterowie są przeróżni, a i zarazem charakterni. Mamy do czynienia z osobami słabymi, jak i niezwykle odważnymi. Muszę przyznać, że obrazy rzeczywistości, które przedstawiłam nam autorka mogą wydać się wielu osobom śmieszne i kompletnie oderwane od rzeczywistości. Jednak osobiście uważam, że należy traktować je jako swoistą przestrogę. Musimy mieć na uwadze, że wszystko może się kiedyś skończyć i nigdy nie wrócić do tego co obecnie uznajemy za normalność. Główna bohaterk...

Wczoraj minął rok od premiery książki "Hanum. Droga do ocalenia".
Cóż mogę powiedzieć? Wstyd mi, że przeczytałam ją dopiero teraz, jednak, gdybym zmusiła się do niej parę miesięcy temu, dostałaby ode mnie niską ocenę.
Nie wiem jak to jest, jednak dziś, kiedy ją czytałam, nie mogłam się od niej oderwać. Niesamowicie ciekawie stworzony świat Hanum pochłonął mnie, a przygody, które przeżywałam razem z Nathanielem, Aną i Noah pozostaną w mojej pamięci na długo.

Z reguły nie lubię książek fantasy, unikam ich jak ognia. Pewnie teraz Was zaskoczę- nigdy nie obejrzałam w całości Harrego Pottera i nie widzi mi się tego zmienić. Szok co nie?
Z książek science fiction, które mam na półce, "Hanum" jest czwartą, która rzeczywiście bardzo mi się podobała.

Gratuluję @karolinowe_pisanie napisania tak dobrej książki. Mam nadzieję, że wydasz ich więcej i będą równie ciekawe, jak Twój debiut.