Opinia na temat książki Gwiazd naszych wina

Zdecydowałam się przeczytać tę przed obejrzeniem ekranizacji i nie żałuję choć na początku czytania tej książki moja ocena jej była niższa.
Książka jest bardzo dobra kilkakrotnie miałam łzy w oczach czytając ją.
Człowiek pomimo śmiertelnej choroby powinien korzystać z życia cieszyć się nim tak jak robiła to Hazel i jej chłopak. Bardzo podobał mi się wątek miłości Hazeli jej chłopaka. Razem nie myśleli o chorobie cieszyli się życiem i sobą. Jednak gdy u Augustusa następuje nawrót choroby nowotworowej oboje są smutni i zszokowani ale mimo to nadal cieszą się z życia i cieszą się uczuciem wobec siebie nawzajem. Kiedy choroba Augustusa postępuje Hazel zawsze jest przy nim pomaga mu, wspiera go, opiekuje się nim. Ich miłość opisana w tek książce jest NAJPIĘKNIEJSZĄ MIŁOŚCIĄ o jakiej czytałam.
Osoba autora ciosu udręki bardzo mnie zdenerwowała. Jak można być takim nieczułym i chamskim człowiekiem to tego nie rozumiem, taki gbur i egoista...
Dopiero po jakimś czasie po części zrozumiałam zachowanie tego człowieka. Był taki gburowaty, egoistycznym pijakiem ponieważ pogrążył się w smutku po stracie własnej córki która również była chora.
Ważne jest aby walczyć z chorobą do samego końca nigdy się nie poddawać.
Pamiętajmy jednak że leczenie na siłę tzn. leczenie które pomimo podawania leków nie pomaga a jedynie pogarsza stan i samopoczucie osoby chorej nie powinno mieć miejsca ponieważ osoba ludzka ma prawo do godnej spokojnej śmierci a o tym czasie ostatecznie decyduje Bóg.
Nawet lekarze nie powinni leczyć czy ratować życia w sytuacji kiedy to leczenie nie przynosi efektu a jedynie pogarsza jeszcze bardziej stan osoby chorej i jej samopoczucie ponieważ w takim przypadku mówimy o nieproporcjonalnych środkach leczenia.