Grecja. Gorzkie pomarańcze

Spodziewałam się czegoś innego (jeśli chodzi o opis współczesnej Grecji z czasów kryzysu). Jednak Autor świetnie opowiada o historii Grecji oraz o swojej rodzinie, dzięki czemu ostatecznie książka się broni.

Na pewno nie można powiedzieć, że lektura tej książki jest przyjemnością. Czytałam ją w trakcie pobytu w Grecji, co było dużym błędem, bo przez to miałam ochotę tylko jak najszybciej uciec z tego kraju. "Gorzkie pomarańcze", jak sam tytuł wskazuje, są wypełnione goryczą, a nieraz też agresją. Wydaje się, że tekst pisał człowiek wściekły, widzący tylko na świecie czerń i trochę bieli. Brakowało mi bardzo szerszej perspektywy, spojrzenia z dystansu, większej równowagi i uporządkowania. Tak jak pisali też inni czytelnicy, po tej książce dalej niewiele więcej wiem o współczesnej Grecji. Wstawienie osobistych historii autora tylko pogorszyło sprawę.

Wysluchalam do połowy w ramach akcji Czytaj.pl, nie dałam rady wiecej. Chaos to najlepsze określenie dla tej książki. Bardzo emocjonalne zapiski autora o wszystkim po trochu. Historia własna, losy emigrantów, kryzys gospodarczy, turystyczny, trochę historii Grecji, tej współczesnej i starożytnej, mix wszystkiego. Źle mi sie tego słuchało, a w szczególności że autor pisze o wszystkim w czasie teraźniejszym , łatwo jest sie pogubić i jeszcze skacze do przyszłości co dwa zdania. Nie podpasował mi ten styl narracji. Uwielbiam reportaże i literature faktu jednak ta książka mnie zniechęciła. Słabe 6 ode mnie.

„Grecja. Gorzkie pomarańcze” przeczytałam po raz pierwszy kilka lat temu podczas greckich wakacji. Przemierzałam wówczas opisywane uliczki, obserwowałam Greków, doszukiwałam się opisywanych w książce zjawisk. Mnóstwo ciekawostek, socjologicznych faktów, historycznych epizodów, Grecji jako kraju kryzysu i Greków - tułaczy w XX wieku. Dużo wiadomości na temat polsko - greckich relacji. Lektura na tamten czas i miejsce wymarzona, wnosząca dodatkowe cenne treści do poznania kraju poza zabytkami, krajobrazami i turystycznym folklorem.

Po 8 latach wpadł mi w rękę ( a raczej w ucho ) audiobook, z adnotacją: wydanie rozszerzone, a w dodatku czytany przez lektora. Co pamiętałam? Ano, niewiele. Rozdziały o Mellinie Mercouri, naszym rodaku polskim archeologu Zygmuncie Mineyko i historię rodziny autora, która wskutek wojny domowej w Grecji (1946-1949) wraz z czternastu tysiącami uchodźców greckich przyjechała do Polski, została przyjęta serdecznie i osiedliła się na kilkadziesiąt lat.
Reszty, czyli to, czego nie pamiętałam, wysłuchałam z umiarkowanym zainteresowaniem. Pojedyncze obrazki ze współczesnej greckiej ulicy i trochę historycznych epizodów, niestety wszystko to nie wiązało się w spójną całość, odnosiłam wrażenie chaosu i powierzchowności poruszanych tematów. Odebrałam to bardziej jako luźne zapiski mające stanowić kanwę do przyszłej książki. Trochę o tym, trochę o owym, w dodatku bardzo wybiórczo i przygnębiająco. Czy w Grecji rzeczywiście wszyscy aż tak klepią...

"Grecja. Gorzkie pomarańcze" to kolejna książka autora. Jakiś czas temu prezentowałam wam jego książkę kucharska z historią w tle.
Dionisios Sturis urodzony w Grecji, ale wychowywał się w Polsce. Syn Polki i Greka.
Jest dziennikarzem i pisarzem.
Pasjonata gotowania dzięki swojej mamie.
Ta książka to jego osobista opowieść o Grecji. Nie tylko tej znanej turystom, ale tej, którą dopadł kryzys, a skutki bycia w Unii bolą do dnia dzisiejszego.
Bardzo dużo uwagi autor poświęca temu tematowi i czytając było mi przykro, że tak piękny kraj padł ofiarą złej konstrukcji strefy euro, biekonkurencyjnej gospodarki i błędnym programom pomocowym wierzycieli.
Książka jest reportażem, ale wzbogaconym o wątki biograficzne i nadające im osobisty wydźwięk.

Piękna szata graficzna, a wewnątrz kolorowe ilustracje.
To cudowna podróż do serca tego pięknego kraju, ale i tej szarej, smutnej strony.
Dla mnie świetnie napisane kompendium wiedzy o tym kraju, o ludziach, o rzeczach przemilczanych i smutnych,ale i tych pięknych.
Polecam❤️