Opinia na temat książki Gniew Północy

Ragnar z synami planują podbicie niezdobytej twierdzy w Paryżu. To na tej akcji i zdobyciu sojuszników skupia się większość fabuły. Jednak również pojawiają się wątki poboczne, które urozmaicają całą fabułę. Jak rozwijający się romans Ivara z księżniczką Amirą, zdobycie coraz lepszej pozycji Bjorna jako Kjatarda Czarnej Maski, czy dochodzenie do zdrowia oraz poznanie swojej tożsamości przez Aidana. Dostajemy odpowiedzi na pytania, które zostały zadane w pierwszym tomie, aby otrzymać ich jeszcze więcej czytając ostatnie strony Gniewu Północy.

Dla mnie przede wszystkim był to lepszy tom, bo.... było mniej akcji. Może brzmi to źle, ale w tej części otrzymujemy spokojnie zaplanowane wypady, przeplatane z życiem bohaterów. W końcu byłam na spokojnie w stanie sobie porozdzielać każdą postać i wiedziałam czego mogę się po niej spodziewać. W związku z tym, cały drugi tom był dla mnie o wiele lepiej napisany. Przez co napięcie rosło i czuć było tę moc wikingów, a raczej ich gniew!

Jak fanka, mogłabym się przyczepić niuansów, ale po co? Cała historia jest świetnie napisana, czytelnik nie może się oderwać. Chce widzieć co wydarzy się na kolejnych stronach i czyta je w napięciu. Dla mnie idealna książka i już się nie mogę doczekać co czeka nas w kolejnych tomach!