Opinia na temat książki Gad. Spowiedź klawisza

"Społeczeństwo mamy niestety krnąbrne, uprzedzone do ludzi wychodzących z więzienia"

Historie, których treść, ustami klawiszy, czyli gadów opowiada o kolejnym polskim kolosie na glinianych nogach, który chyli się ku upadkowi i w którym absurd goni absurd. Książka zaczyna się spokojnie od mini słowniczka więziennej gwary, której to znajomość bardzo się przydaje przy dalszym czytaniu. Kończy się za to z przytupem i to mocnym i znamiennym w świetle tego co klawisze opowiadali o swojej pracy.

Nie ze wszystkim się zgadzam z tego co przeczytałam. Jednak w życiu nie chciałabym pracować jako więzienny strażnik. Ta praca naprawdę ryje psychikę. Jednak chciałabym, tak jak mówi jeden z rozmówców:

"Jako zwykły obywatel, marzyłbym o takim dostępie do lekarzy".

W gronie mężczyzn mamy też i jedną strażniczkę. Piękną kobietę, która była oddziałową wśród więźniarek. Pani Patrycja, nie zostawia suchej nitki nie tylko na skazanych kobietach, wśród których pracowała, ale też i na swoich kolegach i zwierzchnikach, to była bardzo smutna wypowiedź.🥺.

Książkę dobrze się czyta, jest ciekawa i wydaje się bardzo prawdziwa. Niestety, szeroko pojęte więziennictwo, to kolejna "instytucja", która w naszym kraju potrzebuje generalnego "remontu" i to od podstaw...