Foxglove

Świetna gotycka opowieść dla młodzieży. Jeszcze bardziej wciągająca i magiczna, niż tom pierwszy. Pojawił się braciszek Los i zdrowo intryguje. Z niecierpliwością czekam na dalszy ciąg.

Swoją pierwszą książkę z cyklu „Belladonna” Adalyn Grace zakończyła w taki sposób, że zachęciła mnie do tego, aby czym prędzej sięgnąć po kontynuację. Dlatego postanowiłam przeczytać „Foxglove” jeszcze w tym miesiącu. Czy ponowne spotkanie z Signą Farrow, jej rodziną i ukochanym okazało się równie przyjemną lekturą?

Muszę przyznać, że ta część podobała mi się nieco mniej niż poprzednia, ale znalazły się w niej również wątki, które okazały się ciekawsze i zdecydowanie bardziej rozbudowane niż w pierwszym tomie, jednak jednocześnie zabrakło mi rozwinięcia niektórych kwestii, które miały swój początek w „Belladonnie”.

Tym, co spodobało mi się najbardziej, było wprowadzenie kolejnej tajemniczej postaci. W „Foxglove” do ucieleśnionej wersji Śmierci dołącza jego brat — Los, który wprowadził trochę zamieszania. I chociaż mężczyzna, bo chyba można go tak nazwać, niemiłosiernie mnie irytował tym, że chciał za wszelką cenę przymusić do czegoś Signę, jego słowne utarczki z kuzynką głównej bohaterki — Blythe dodawały nieco pieprzu całej historii.

Myślę, że ciekawym elementem było również wprowadzenie nowych zagadek, które trzymały w napięciu, szczególnie w drugiej części książki, ale przynajmniej dla mnie ich rozwiązania były dość oczywiste, a już w szczególności ta dotycząca pewnej reinkarnacji.

Na plus należy również zaliczyć to, że dzięki rozdziałom z perspektywy Blythe, czytelnik może dowiedzieć się nieco więcej na jej temat, oraz poznać jej s...