Opinia na temat książki Fotograf utraconych wspomnień

Ciągle próbuję zrozumieć co takiego przyciąga mnie do literatury azjatyckiej. Być może to ta prostota, która ciągle zaskakuje mnie swoim drugim dnem? A może to ta szczególna umiejętność opowiadania o rzeczach drobnych, małych, w taki sposób, że stają się one naprawdę istotne?
Kolejną rzeczą, która w mojej głowie również bardzo mocno kojarzy mi się z literaturą azjatycką jest - powieść szkatułkowa.

Z reguły nie porównuję książek do siebie, jednak "Fotograf utraconych wspomnień", której autorką jest Sanaka Hiiragi, nieodzownie kojarzy mi się z przewspaniałą powieścią Toshikazu Kawaguchi "Zanim wystygnie kawa". Wplecenie w historię elementów realizmu magicznego sprawia, że wszystko staje się po prostu bardziej... magiczne.

Jestem wprost zachwycona książką, którą przeczytałam w kilka godzin. To, jaką cudowną postacią okazał się tytułowy fotograf, jaki bagaż doświadczeń ze sobą nosił potęgował fakt, że stanowił on tajemnice zarówno dla mnie, jak dla niego samego.

Zresztą, krótko mówiąc, każde z opowiadań i zarazem każdy z bohaterów zyskał moją sympatię. Jednak to ostatnia historia wywołała łzy. Poruszyła do głębi i przygnębiła. To ona sprawiła, że oceniłam tę książkę tak wysoko przez co ma szansę zostać jedną z moich ulubionych powieści.

"Fotograf utraconych wspomnień" to literatura piękna w przystępnym, prostym i łagodnym wydaniu. Gdybym miała wybrać jedną książkę, od której ktoś miałby zacząć swoją przygodę z tym gatunkiem - byłby to właśnie ten tytuł.