Monografia "Filozofia umysłu" stanowi dopełnienie publikacji "Filozofia człowieka" "Filozofia osobowości" autorstwa Adolfa E. Szołtyska. Autorska formuła biokultury jest oparta na czterech podstawowych implikacjach logicznych: (1) jeżeli człowiek jest wytworem biokultury, to wszystkie aspekty człowieka da się ująć w terminach nauk humanistycznych jako części wspólnej nauk przyrodniczych i nauk o kulturze, (2) jeżeli wszelkie procesy kulturowego kształtowania są możliwe jedynie w obrębie rozwijających się predyspozycji, pierwotnie mających status struktur wrodzonych i genetycznych, to nie ma ludzkiej struktury, która byłaby całkowicie przekazywana jedynie w procesie kulturowego kształcenia, (3) jeżeli człowiek posiada atrybuty zwierzęcia, to nie wynika z tego, że człowiek jest zwierzęciem; człowiek przekracza swoją zwierzęcość dzięki umysłowi lingwistycznemu, racjonalnemu, wolitywnemu i egzystencjalnemu, (4) jeżeli umysł człowieka jest wytworem biokultury, to jego świadoma i językowa aktywność w zakresie poznania i działania jest funkcją koniecznych determinant genetycznych i przygodnych uwarunkowań socjokulturowych. Tym samym wzięty jest w nawias dogmat humanistów: „Człowiek jest wytworem kultury” oraz dogmat przyrodników: „Człowiek jest wytworem przyrody”.