Opinia na temat książki Dziewczyna z wnęki

Na wstępie dziękuję autorce za zaufanie i możliwość zrecenzowania jej najnowszej powieści „Dziewczyna z wnęki”.

Znana nam już z debiutanckiej powieści „Przez pomyłkę” Dorocie przydzielono nierozwiązaną sprawę sprzed dwudziestu pięciu lat, w której zaginęła młoda dziewczyna. Do tego, w hotelu jej przyjaciela Tymka, dochodzi do makabrycznego odkrycia. W trakcie trwającego remontu, ktoś zamurował w ścianie zwłoki dziewczyny. Kim była? Dlaczego zginęła tak tragiczną śmiercią? I najważniejsze, kto to zrobił?

Po raz kolejny przyjemnie spędziłam czas z bohaterami. Uważam, że autorka wzięła sobie uwagi czytelników do serca i ta powieść jest bardziej dopracowana.

Bohaterów jest zdecydowanie mniej, co niejednemu czytelnikowi na pewno przypadnie do gustu. Sama fabuła i poruszane w niej wątki są jak najbardziej na czasie i wzbudzają sporo emocji. Czytając niektóre fragmenty, aż gotowało się we mnie ze złości. I jestem pewna, że nie jestem w tym uczuciu odosobniona. Najgorsze w tym wszystkim jest jednak to, że nadal możemy spotkać ludzi o takich poglądach. Relacje rodzinne Adama wzbudzają jednocześnie przerażenie i niezrozumienie. Mamy XXI w., a są jeszcze tacy mężczyźni, którzy uważają, że kobieta nadaje się tylko do sprzątania i gotowania. Po co jej nauka i praca? Ma być oddaną, usłużną i gotową na każde zawołanie służąca, która nie ma prawa głosu. Ale właściwie, jest chyba jeszcze coś gorszego… Że są takie kobiety, które w to wierzą, które nie mają odwagi by się przeciwstawić, by głośno walczyć o swoje prawa.

Książka trzyma w napięciu, autorka zadbała już o to, aby czytelnik się nie nudził. Coś mi się wydaje, że to nie jest nasze ostatnie spotkanie z bohaterami