Opinia na temat książki Dziedziczka lipowej alei

Z przyjemnością czytałam o wsi podlaskiej i jej mieszkańcach na przełomie wieków, zarówno w czasie zaborów, jak i w rzeczywistości pozaborowej.
Polubiłam Stefanię Karpowiczównę za niezłomność zasad, wielką pasję do nauki i pracy organicznej, i pracy u podstaw oraz za determinację w dążeniu do celu. Podziwiałam ją za osobowość. Za to, że była wielką damą, filantropką, erudytką, lekarką ludzkich serc, ciał i dusz, szczególnie tych najbiedniejszych, wywodzących się z prostego ludu.
Poświęciła swoje życie innym, dążyła z całych sił do poprawy ich smutnego i trudnego losu.
Wielką miłością Stefanii była szkoła i edukacja dzieci i młodzieży. Pragnęła nieść kaganek oświaty pod strzechy.
Cieszę się, że mogłam poznać historię Stefanii Karpowiczówny, kobiety mądrej, szlachetnej i dobrej, która poświeciła całe swoje życie na rzecz innych. Powieść bardzo mi się podobała. To wartościowa lektura, godna polecenia.