Opinia na temat książki Dziedzictwo

Ostatnie dni spędziłam w dziewiętnastowiecznym Krakowie na ulicy Grodzkiej z rodziną Bernardów. To były piękne chwile. Aż żal, że to już koniec tej historii. A może dopiero początek? Bo "Apteka pod Złotym Moździerzem" jest prequelem do sagi "Kobiety z ulicy Grodzkiej", której jeszcze nie czytałam, więc przede mną 6, mam nadzieję że równie emocjonujących tomów.
Ale wróćmy do książki, którą chciałabym tu wychwalić pod niebiosa.
Uwielbiam książki osadzone w latach wojennych, przedwojennych. Tutaj autorka przeniosła nas do roku 1849, gdzie zaczyna się drugi tom "Apteki pod Złotym Moździerzem" zatytułowany "Dziedzictwo".
Magda i Teodor są tuż po ślubie i spędzają właśnie swoją podróż poślubną zwiedzając Europę. Są szczęśliwi, z radością patrzą w przyszłość.
To właśnie tam Magda spotka wróżkę, która przepowiada kobiecie przyszłość. Mówi, że osiągnie wszystko, ale szczęścia jej to nie przyniesie. Mówi o ogniu, który zmieni wszystko, o młodym mężczyźnie, którego należy się wystrzegać i oby nie było za późno.
Przez całą książkę miałam tę wróżbę z tyłu głowy. Czy się sprawdziła?
Z czystym sumieniem polecam zarówno ten tom, jak i poprzedni. To powieści piękne, mądre, pokazujące życie w nieznanych nam już czasach, ale z jakże znanymi nam problemami. Autorka znakomicie oddała klimat dawnego Krakowa, zaczarowała historią ludzi zarówno dobrych, jak i tych złych. Pokazała, że należy walczyć o swoje marzenia, że trzeba żyć w zgodzie ze sobą. Dobro wraca a zło... no cóż, tego nie da się niestety wyeliminować.