Dzieci nocy

Nie będę się rozpisywała. Książka - naprawdę dobra. Język - przystępny. Fakty - podane rzetelnie. Myślę, że dla każdego, kto interesuje się historią Rumuni pozycja (chyba) obowiązkowa. Jest to również książka, którą się dość lekko czyta, a przy tym nie traci dobrego naukowego poziomu. Idealna dla kogoś, kto lubi poznawać dzieje narodów, a nie po drodze mu z akademickim stylem. Bo też forma, którą przyjął autor, dużo tu ugrywa. Przyznam, że na początku nieco przestraszył mnie język, wydawał się zbyt lekki. Obawiałam się, że to kolejny autor, który chce uczynić historię tak przystępną, że będzie mówił jak do chmm?... kompletnego laika czy raczej niezainteresowanego ucznia. Ale w trakcie lektury przekonałam się, że wybór autora był świadomy, a jeśli nie, to jego naturalny ton idealnie wkomponował się w przedstawianą historię. Po pierwsze książka zaczyna od opowieści o Vladzie Palowniku, więc nieco baśniowy sznyt miał oddać istniejący w popkulturze obraz dziejów Drakuli. Dalej zaś, gdy przytaczane są coraz trudniejsze, wręcz makabryczne fakty z historii Rumunii, język ratuje co wrażliwszego czytelnika przed odłożeniem książki.

Czytałam już kilka pozycji o Rumunii, a także powieści rumuńskich (zresztą wiele wybitnych), ale po tej lekturze odniosłam wrażenie, że w jakimś stopniu lepiej poznałam ich kulturę. Co więcej treść prowokuję, aby dowiedzieć się więcej, m.in. o królowej Marii, królu Michale, niejednoznacznej i chyba najbardziej kontrowersyjnej postac...