Opinia na temat książki Dusze niczyje

Czy tylko mnie ta okładka przywodzi na myśl powieść z gatunku fantasy? Na szczęście opis uświadomił mi, w jak dużym byłam błędzie.
Paweł J. Sochacki napisał powieść, w której fikcja literacka przeplata się z historią mającą poparcie w faktach, w przerażających faktach.
Książka „Dusze niczyje” przedstawia wizję idealnego, według Trzeciej Rzeszy świata, świata wolnego od 'niedoskonałych' jednostek. Ich eliminacja jest bezwzględna i budzi przerażenie. Na pierwszy ogień idą chorzy, staruszki i dzieci.

Sadystyczny personel, brak leków i opieki medycznej, trawiący trzewia głód. Do takiego ośrodka opieki psychiatrycznej trafia cierpiąca na depresję Erna — zakład w Obrawalde piekło i czyściec w jednym.

Mam za sobą wiele powieści z wojennymi losami w tle, ale ta była najbardziej 'prawdziwa', wstrząsająca i poruszająca, do tego stopnia, iż kilkakrotnie zmuszona byłam powiedzieć stop empatii, która łamała mi serce i zatrzasnąć bramy rozszalałej wyobraźni. Są tam bowiem sceny przekraczające wszelkie granice człowieczeństwa. Z całych sił zakazywałam sobie wczuwania się w sytuację bohaterów, inaczej nie ukończyłabym lektury, która już na zawsze pozostanie w mej pamięci.