Druga twarz jest powieścią napisaną w formie listów, które z Warszawy do Stambułu, na krótko przed Odsieczą Wiedeńską, wysyłał turecki szpieg.
Fragment: W imię Proroka jedynego, największego! Spełniam twój rozkaz i piszę, efendi, niczego nie ukrywając. Z pełną szerokością, jakbym się zwracał do samego siebie, zgodnie z twoim objawionym wyraźnie życzeniem. Wolą wszak twoją było otrzymywać nie suche listy, ale jakby dzienniki, w których mieszałoby się wszystko - i wiadomości pierwszorzędnej wagi, i te drobniejsze, a także moje odczucia oraz poglądy, chociażby nawet - nie daj to Bóg! - sprzeczne z tymi, jakie powinno się mieć, jakie zostały nakazane.
Fragment: W imię Proroka jedynego, największego! Spełniam twój rozkaz i piszę, efendi, niczego nie ukrywając. Z pełną szerokością, jakbym się zwracał do samego siebie, zgodnie z twoim objawionym wyraźnie życzeniem. Wolą wszak twoją było otrzymywać nie suche listy, ale jakby dzienniki, w których mieszałoby się wszystko - i wiadomości pierwszorzędnej wagi, i te drobniejsze, a także moje odczucia oraz poglądy, chociażby nawet - nie daj to Bóg! - sprzeczne z tymi, jakie powinno się mieć, jakie zostały nakazane.