Opinia na temat książki Droga wstydu

Cała Szwecja pogrążona jest w żałobie po katastrofie na Morzu Bałtyckim, w której zginęło aż 852 pasażerów promu MS Estonia. Tymczasem Tomas Wolf zostaje wezwany do zbadania sprawy morderstwa w domu publicznym. Walczący ze swoimi demonami policjant wciąż nie może sobie poradzić z osobistymi traumami, mimo to za punkt honoru stawia sobie schwytanie mordercy. Vera Berg także nie może pochwalić się szczęśliwym życiem- zmagająca się w dalszym ciągu ze swoim chaotycznym życiem prywatnym, nadal próbuje wyrobić sobie markę w miejscu pracy. Okazję ku temu daje jej możliwość zbadania makabrycznego morderstwa w klubie porno. W gąszczu ludzkiej okrutności tylko Tomas i Vera dostrzegają istniejący związek między tymi dwoma morderstwami i zamierzają powstrzymać psychopatę przed kolejnymi zbrodniami…

„Droga wstydu” to drugi tom cyklu z Tomasem Wolfem i Verą Berg w rolach głównych i już na samym początku swojej opinii czuję się w obowiązku wyraźnie zaznaczyć, że jest lepszy od swojej poprzedniczki. Znacznie lepszy. Autorzy od samego początku książki nakreślają mroczny skandynawski klimat tak charakterystyczny dla tego gatunku, skupiając fabułę głównie wokół branży pornograficznej, pokazując jednocześnie jej najgorsze oblicze pełne ludzkiego upodlenia, bólu i zatracenia własnej godności.

Pascal Engman i Johannes Seläker zapoczątkowali naprawdę znakomicie zapowiadający się cykl, a każda jego kolejna cześć pokazuje, że jest na co czekać, by finalnie móc się cieszyć z chwil spędzonych nie tylko z dobrym warsztatem pisarskim obu autorów, ale również ze świetnie skonstruowaną fabułą, której poszczególne elementy w odpowiednim czasie układają się w efektowną całość. Będę wyczekiwał z niecierpliwością kolejnego tomu, bo to że ten powstanie jest już raczej przesądzone.

Współpraca reklamowa z wydawnictwem Czarna Owca.