To niezwykła książka o historii Solidarności i pokojowych przemianach w Polsce poczynając od robotniczych protestów roku 1976, utworzenia Komitetu Obrony Robotników, strajków roku 1980, okresu pierwszej Solidarności i stanu wojennego, po Okrągły Stół oraz ostateczne obalenie komunizmu. To wszystko z punktu widzenia osoby niewidomej i jej środowiska. O ile wszyscy mogą mówić o polskiej rewolucji jako wydarzeniu największej wagi, dla ludzi niepełnosprawnych miała ona jeszcze większe znaczenie. Do roku 1989 traktowani byli bowiem jak jednolita masa społeczna, dla której przygotowano jeden słuszny plan, którego uniknięcie było bardzo rzadkim wyjątkiem. W wyniku przemian nastąpiła zmiana tej nieludzkiej polityki i każdy uzyskał szansę na indywidualne podejście dotyczące procesu jego rehabilitacji i zintegrowania z resztą społeczeństwa. Trzeba było czekać aż do rewolucji solidarnościowej, by udało się przekonać władze, że każdy obywatel wymaga osobnej empatii i pomocy na miarę jego niedostatków i zdolności. To dzięki tamtym przemianom w roku 1992 powstawał system wsparcia osób niepełnosprawnych i instytucja, która to realizuje, a mianowicie Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. W ten oto sposób ujawniła się realna różnica pomiędzy zakłamanym ustrojem narzuconym nam przez sąsiada ze wschodu i prawdziwym państwem opiekuńczym, do którego dążyła Solidarność.
Razem z ilustracjami oraz oryginalnymi zdjęciami z tamtych czasów książka stanowi świetne kompendium wiedzy.