Dom w Fezie

W tej powieści Suzanna Clarke zabiera czytelnika na ekscytującą wycieczkę do Maroka - wielokulturowego kraju, aby podzielić się własnymi przeżyciami związanymi z zakupem tradycyjnego marokańskiego domu - rijadu w jednym z najstarszych miast Afryki Północnej - Fezie.

Starodawny, legendarny Fez, dawna stolica Maroka, miejsce magiczne, w którym mieści się najstarszy uniwersytet na świecie (Al-Karawijjin)pochodzący z IX w. Z miastem i uczelnią związana była Fatima Al-Fihri, stąd wywodzi się koncepcja zera, ułamki dziesiętne i cyfry arabskie, które przyjęły się w wielu krajach Europy i świata. Tutaj do dziś życie toczy się własnym torem z dala od nowinek technicznych i cywilizacji Zachodu. Małe, wąskie, poplątane uliczki medyny, czyli miejskiej starówki kryją w sobie wiele sekretów. Na niemalże każdym kroku spotkać można elementy tradycji i kultury sprzed prawie 10 wieków.

Rijad, który stał się własnością Suzanny i jej męża - Sandy'ego to wielowiekowy, duży, piętrowy dom z wewnętrznym dziedzińcem z fontanną, który okalają pomieszczenia mieszkalne. Położony na fezkiej medynie jest charakterystycznym marokańskim domem, jakie zamieszkiwali od wieków bogaci kupcy. Budynek wzniesiono z kamienia przed wiekami i aż dziw bierze, że bez gruntownego remontu przetrwał od 1875 roku. Zamieszkiwany był kolejno przez wiele rodzin, które wymienione zostały w akcie własności domu. Rijad wymaga generalnego remontu, który oprócz dużych kosztów wiąże się przede wszystkim z pokonan...

Przeszłam budowę domu i prace wykończeniowe.Całe bandy fachowców od prac wykończeniowych omal mnie nie wykończyły psychicznie i fizycznie.
Nigdy w życiu nie chciałabym przechodzić tego ponownie nawet gdyby ktoś zagwarantował mi nieograniczone fundusze.
Czytają o przejściach właścicieli domu w Fezie pomyślałam ,że są niespełna rozumu.Remont starego domu w kraju tak egzotycznym i odmiennym kulturowo to ogromne wyzwanie.Potrzeba niezwykle wielkiej odporności psychicznej,odwagi i optymizmu aby temu podołać.Z jednej strony przeraża mnie to a z drugiej podziwiam ludzi,którzy się na to decydują.
Fez opisany w książce to enklawa pełna świeżości,kolorów,dźwięków i różnorodności.Prawdziwy,pachnący chleb wypiekany tak jak przed wiekami,stosy warzyw,owoców i aromatycznych przypraw.To rajski obraz,który mnie uwodzi i wywołuje uśmiech na twarzy.
Powrót do szarej,deszczowej rzeczywistości gdzie chleb nie jest chlebem i szybciej doprowadzi do zachorowania niż nasyci ciało to niezwykle bolesny upadek z obłoków na ziemię.
Wiele lat temu gdy wokół straszyły puste półki tęskniliśmy do kolorowych marketów z zachodu,do tej obfitości dóbr.Niestety obecnie żyjemy w plastikowym,chemicznie spreparowanym świecie gdzie nawet zapach,kolor i smak nie jest naturalny ani prawdziwy.
Chętnie uciekłabym do Fezu albo nawet dalej aby zakosztować prawdziwego życia.Nasze obecne niewiele ma z tym wspólnego.

Wiem,że zakrzyczą mnie Ci,którzy będą wypominać stosunek do kobiet,dzieci i ...